Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.12
Uzun Zaman Önce
Zekeriya ÇetinEn Eski Uzun Zaman Önce Yorumları ve İncelemeleri
En Eski Uzun Zaman Önce sözleri ve alıntılarını, en eski Uzun Zaman Önce kitap alıntılarını, etkileyici sözleri 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.Puan
8.610 üzerinden
"Hayat da böyle değil midir? Bir şeyleri zorlamak yerine kendimizi akışa bıraksak hayatımız yoluna girecek belki ama biz fırsat bırakmıyoruz, Tanrı'nın planına karşı çıkıp debelendikçe de daha beter batıyoruz."
"Uzun Zaman Önce" Avukat Zekeriya Çetin 'in geliri Hataylı depremzede kardeşlerimize bağışlanmak üzere
Uzun Zaman Önce / Zekeriya Çetin @av.zekeriyacetin
Geçmişin izlerinden kurtulmak mümkün müdür sizce? Gördüğün, duyduğun hep mi gölgen olur? Çocukluğun açlığı hiç mi doyurulamaz? Öfke de mi aileden yadigârdır?
Zekeriya Çetin, bu ilk romanında geçmişin, bugüne ve yarına etkilerini irdeliyor. Merkezine aldığı toksik bir ilişiyle aşk, bağlılık,
“Sınırlarda yaşanan bir aşkı odağına alan çarpıcı kurgusuyla olağanüstü bir roman…”
Evet, kitap bu şekilde tanımlanıyor.
Çocukluk dönemi travmaları, bastırılmış duygular; insan hayatını, geleceğini ne şekilde biçimlendirir? Minik yüreklerin yetiştiği ortam onların hafızalarından silinmez; bu ortam sevgiyle kuşatılmışsa, atılan tüm adımlar sevgi kokar. Korku, şiddet, nefret içeren bir ortamda büyüyen o minicik kalplerin ise aldığı yaralar, hayat boyu onları izler her adımda…
İşte, böyle bir ortamda hayata tutunmaya çalışan Selim, geleceğini şekillendirmeye çalışırken sözümona geçmişini geride bırakmıştır artık.
Oysa sırtında büyüyen o bahçe hortumunun izleri, yarasını perçinlemeye devam ediyor bir şekilde. Adına biçilen hayatı yaşamaya çalışan Selim, beklenmedik bir anda bambaşka duygularla karşılaşmış buluyor kendini.
İşte bu “Gizem”li evrenin büyüsü onu kendine çekiyor.
Yaşananlar aynı bu evrende…
Yaralar benzer…
Ruhlar acıyla kıvranıyor.
Cehennem tanıdık… Şeytansa işinin başında yine…
Her şey “Uzun Zaman Önce” içinde kıvranıyor.
Zaman, tüm bilinenlerin ilacı mı?
İnsan ruhunun yegane ilacı, sevgi ve güven değil midir aslında?
O kutsal ruh bir defa yaralanmaya görsün. Silinmeyen o yaralar bellek arşivlerinde yerini alır her zaman.
Bir nefeste okunacak bir kitap önerisi bırakıyorum size…
Ve yüce gönüllü bu kitap, çünkü geliri Hatay depremzedeleri için…
Her insanın bir hikayesi vardır. Ve biz bu hikayeyi kişinin kendisinin yazdığını düşünürüz. Bunu düşünürken insanın bir seçim şansının olmadığı çocukluğu hesaba katmayız. Kader değil de ailelerin seçimidir çocuklukta yaşananlar. Ve bazı hikayeler o çocuklukta sıkışır kalır. İlerliyorum zanneder insan, yıllar geçtikçe büyüyorum... Halbuki o travmalar sessiz bir şekilde ortaya çıkmak için tetikleneceği zamanı bekler. İşte o günlerde anlar insan; eğer geçmişinde bir cehennem saklıysa, aslında hiç büyümemişsindir.
Hasan, Selim'in içindeki zehiri farkedince anlatıp rahatlasın, penceresini açsın, biraz nefes alsın istedi. Bulundukları ortamın nemi gibi, Selim'in içindeki gam da onu Çürütmesin... Selim, Hasan'a anlattı; biz de buruk bir acı ile, düşüncelere dalarak dinledik yaşadıklarını. Sayfalar akti gitti, tahmin ettik bu hikayeyi Selim yazmasa da onun bitireceğini....
Kitabın alt metninde çocukluk travmaları olsa da, onun üzerinden toksik ilişkilere de yer verilmiş aslında. Her iki taraf da yaralı ve farkında bile değiller iyileşmenin önce bireyin kendisinden başladığının. Bir sayfada şöyle bir tespit vardı; birisi sizi kendi kapasitesi kadar sevebilir, sizin kendinize veremediğiniz sevgiyi de ekleyip iki üç kişilik değil. Gizem kendisini cezalandırmak ve Selim'de mümkün olmayacak kadar çok sevilmek istedi. Evet sevgi iyileştirir ama insan önce kendinden başlamalı.
Psikoloji ve dram ağırlıklı, içeriğe dair düşündüren, etkileyici bir kitaptı. Anlatım çok yalın ve sonuna dair bir merak da içerdiği için oldukça akıcı, okunası bir kitap, tavsiyemdir.
" Ailesinden sevgi görmeyen bir çocuk büyüdüğünde sevgilisinden talep eder bu sevgiyi. Sevgilisi ona sadece kendi sevgisi kadarını verebilecekken o, ailesinden görmediği sevgiyi de ister. Hep daha fazlasını arar. Bu, hem karşısındaki kişiyi hem de kendini yorar, çünkü insanın her sevgiyi muhatabından alması gerekir, aksi takdirde sevgiye