Çünkü ruh bedenden üstündür. Bu yüzdendir ki ruhun menfaatleri de bedenin menfaatlerinden üstündür. Böylece ruhun sıkıntılarının giderilmesi de bedenin sıkıntılarından önce giderilmelidir. Çünkü ruh, yöneten iken beden yönetilendir. Ruh sonsuzken, bedenin sonu vardır. Burada yapılacak en akıllıca davranış elbette ki öncelikle ruhun menfaatini gözeterek onu geliştirmek, iyileştirmek, geçici olanda olan yanlışı düzeltmekten daha iyidir.