Varoluşun Absürt Manzaraları
Muhammet Oğuzhan YalçınVaroluşun Absürt Manzaraları Gönderileri
Varoluşun Absürt Manzaraları kitaplarını, Varoluşun Absürt Manzaraları sözleri ve alıntılarını, Varoluşun Absürt Manzaraları yazarlarını, Varoluşun Absürt Manzaraları yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Öyleyse kim kurtaracak beni var olmaktan?
Hayatımı toprağa veriyorum.
Fernando Pessoa - Huzursuzluğun Kitabı
İnsanlarla bir arada olmak çok tuhaf.
İnsan soyu ölümün ne kadar yakın olduğunu bilmiyor. Bir bilse!
Sence yaşamak güzel mi?
Bence güzel, hem ölsek ne olacağımız bile belli değilken neden yaşamak kötü olsun ki! En azından burada bazı şeyler bizim elimizde...
Sayfa 114Kitabı okudu
Böyle bir dünyanın tamamı benim olsa ne olacak?
İnsanlar din insanlarına para bağışlayarak nasıl bir karşılık alıyorlar?
Sayfa 89Kitabı okudu
Çok kolay...Baksanıza herkes insanım diye rahat rahat geziyor :)
İnsan olmak ne kadar zor olabilir?
Sayfa 9Kitabı okudu
"
Ne için çalışmalıyım, ölmek için mi yoksa ölmemek için mi?
"
‘İnsan’lık hakkında;
“Varoluşun Absürt Manzaraları” demiş yazar kitabın adına. Gerçekten de bu kitap insanın varoluşunu farklı yönleriyle ele alıyor. Önümüze de absürt manzaralar çıkıyor haliyle.
İnsan ve insanlık farklı birinin gözünden anlatılmak istenmiş ve bunun için de Azrail seçilmiş. İtiraf etmeliyim ki kitabı okumaya başlarken bunu hiç beklemiyordum.
Görevi, vakti geldiğinde insanların ruhlarını ‘toplamak’ olan Azrail, her nasıl olduysa günlük listesinde bir yanlışlık yapar. Hatasını fark ettiğinde ise eksik ruhu bulmak için insanların arasına karışır. Sonrası gerçekten içler acısı.
Düşünebilen, en üstün varlık olarak yaratılmıştır insan. Fakat 
Homeros ‘un dediği gibi; “Şu dünyada soluk alan, yürüyen yaratıklar arasında insandan daha acınacak bir yaratık yok.” ( 
İlyada - s.385)
Hayata bir Azrail’in gözünden bakmak farklı bir deneyim oldu. Bu yönüyle bana 
Fernando Pessoa ‘nın 
Şeytanın Saati isimli kitabını hatırlattı. Orada da Şeytan’ı dinlemiştik.
Sanırım yazar 
Muhammet Oğuzhan Yalçın da Fernando Pessoa hayranı. Önsözüne onun harika bir alıntısını ekleyerek başlamış çünkü.
Gün geçtikçe insan ve insanlık o kadar rezil bir hale geldi ki, ben de incelememi Fernando Pessoa ‘nın çok sevdiğim bir başka sözüyle bitirmek istiyorum.
“Kalp düşünebilseydi, atmaktan vazgeçerdi.” - 
Huzursuzluğun Kitabı s.27
*Kitabını harika bir notla, imzalayarak bana hediye eden Muhammet Oğuzhan Yalçın ‘a sonsuz teşekkür ediyorum. Umarım yazmaya ve bizleri şaşırtmaya devam edersiniz.
Bu insanlarla uğraşmaya devam etmek, onlarla baş etmeye çalışmaktansa Tanrı’nın gazabına sığınırım daha iyi.
Sayfa 120Kitabı okudu
İnsanlar neden bu kadar kötülük dolu, neden gözleri kendilerinden başkasını görmüyor, neden başkalarının mutluluklarına tahammül edemiyorlar anlayamadım.
Sayfa 120Kitabı okudu
İçim daralıyor. Eskisi gibi bir daralma değil bu. Bedene sığmamak değil sadece. Artık ruha da sığamıyorum.
Sayfa 110Kitabı okudu