Ve Bir Pars, Hüzünle Kaybolur
Faruk DumanEn Eski Ve Bir Pars, Hüzünle Kaybolur Sözleri ve Alıntıları
En Eski Ve Bir Pars, Hüzünle Kaybolur sözleri ve alıntılarını, en eski Ve Bir Pars, Hüzünle Kaybolur kitap alıntılarını, etkileyici sözleri 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Bana göre, güzellik, elinden asla kurtulamayacağımız bir şeydir. Dahası, güzellik kapısından girer, ölüm kapısından çıkarız. Bu nedenle, her şeyden önce, insan bu kapının önünde sessizce durabilmeyi öğrenmelidir. Sonunda, işte böyle olur: Güzel, boyanır. Bir eşsiz kapıya dönüşür. Ve siste hüzünlü bir pars, ansızın kaybolur.
Sayfa 39Kitabı okudu
Kimi zaman türlü haksızlıklara uğradığı olur, bunu hep olgunlukla karşılardı. Düşmanını, olgunluğuyla bozardı.
Sayfa 19
Bu dünyada, yalnızlığımızın mutlak bir yalnızlık olduğunu anlayamadığımız için acı çekeriz. Ölüm korkumuzun nedeni de herhalde budur.
Sayfa 69
Sahtesi Olmayan Tek Duygu: Korku
Bir yürek gürültüsü, bir korku işareti. Oysa insan yeryüzünün bunca korkuyu nasıl olup da taşıyabildiğini asla anlayamaz. Elbette, bu korkunun yükselişini, böylece vücudunun bir yerinde, bir uzuv gibi aklınca yaşamaya başladığını...
Sayfa 14Kitabı okudu
Ama gün geliyor, yaşam derin bir uçurumla ikiye bölünüyor. Bi boşluk. Uzak bir yere gidiliyor; daha önce hiç görülmemiş şeyler görülüyor orada...
Sayfa 14Kitabı okudu
Devasa Büyüklükteki Babalar
Babam, görmüş geçirmiş bir adamdı. Genç öldü. Ama ağarmış saçları vardı. Yüzünde hep korkunç, koyu bir keder bulunurdu. Ben onun, çocukluğunu geride bırakır bırakmaz, bir gece içinde büyüdüğünü, dünyaya artık bambaşka gözlerle baktığını, böylece o geceden sonra artık bambaşka biri olduğunu düşünürdüm. İnsanların saçlarını ağartan, ama onu yaşamın sonsuz bilgisiyle donatan bir gece; daha önce kimsenin erişemediği sırları insanın gözüne nakşeden bir uyku... Böylece hemen hemen hiç konuşmazdı ve kimseyle tartıştığı da görülmemişti. Kimi zaman türlü haksızlıklara uğradığı olur, bunu hep olgunlukla karşılardı. Düşmanını, olgunluğuyla bozardı.
Sayfa 19Kitabı okudu
Ama ben de düşünüyordum; çarşıda bir işe girsem ne kazanacaktım? Çocuklar hemen hemen hiç para kazanmıyorlardı. Aldıkları üç kuruş yevmiyeyi götürüp babalarına veren o gariban çocuklar. Herhalde o para, babalarının da bir işine yaramıyordu. Şöyle geçiyordu içimden: Hiç çalışmasam, oradan alacağım üç kuruşla getireceğim şeyler... Yani bunlar olmasa da olurdu. Fakat o zaman anneme ne diyecektim? Onun gözünde, çalışmayan, çalışmak istemeyen biri konumunda olmak istemiyordum.
Sayfa 51Kitabı okudu
Hava kapalıydı. Bulutlar kararıp kararıp dağılıyordu, yağmur sanırsın bir evsiz; yağacak yer arıyordu. İnsan nasıl da bağımlıdır böyle şeylere. Ruh halimiz, bana kalırsa, kapanın havanın, huzursuz yaprağın peşinde yürür. Toprağa sinmiş nem kokusuna, çürüyen bitkinin yaydığı yeniden doğma arzusuna. Bunlar da bağımlıdır biraz. Herhalde, çürüyen bir şey, çok geçmeden hayat bulacaktır.
Sayfa 54Kitabı okudu