Kendi içinde yarattığı sevgi ve şefkate rağmen acı, Hunilla'ya o kadar gerekli görünüyordu ki diğer canlılardaki acıyı da şikâyet etmeden taşıyordu. Çelik bir kafeste geçmişin hasretiyle yanan bir kalp. Gökyüzünün taşıdığı ayazın dondurduğu toprağın hasretini çeken bir kalp.