Acı ve mutluluk birbirinin içine girebiliyordu ve önünde buna benzer daha pek çok günün, koskoca bir yaşamın sürprizleriyle kendini bekliyor olması kendisini mutlu ediyordu.
Arkasında gerçeğin yattığını zannettiği kelimelerin,sadece renkli balonlar olduğunu ve patladıkları zaman geriye bir şey kalmadığını gördüğünden beri dünyayı anlamıyordu.
İnsanın zekasını hiçbir şey şüphe kadar keskinleştiremez;olgunlaşmamış bir akılda bütün ihtimallerin oluşmasını karanlığa giden yol kadar hiçbir şey sağlayamazdı.