Neredeyse on yedi sene boyunca çifte varoluşunun herhangi bir amacı olmamıştı. Sadece bir yük, ölü ağırlıktı. Ondan fayda sağlama fikrinden bile yoksundu. Onu sadece sırtında taşıdığı bir haç gibi görüyordu. Hayat zaten ıstırap vericiydi; onun hayatı ise iki kat ıstırap veriyordu. Gelecek senenin getireceği sefaletten kaçınmanın mümkün olmadığını bilmenin kime ne faydası vardı?