Ömrüm boyunca televizyonda komedi adı altında yapılan dizilerden, filmlerden hiç zevk alamamışımdır. Komedi adı altında yapılan çoğu senaryo, bürünülen rollerin asla gerçek hayatta örneğinin olamayacağını düşünüyorum. Yani çok ama çok yapmacık, çok sahte geliyor komedi ürünleri. Vermek istenilen mesajlara eyvallah ama daha gerçekçi tipleme, olay, karakterlerle olsun isteyenlerdenim. Hayata hep gerçekçi, çok mantıksal açıdan baktığım için sanırım.
Bu romanda da benzer duyguları hissettim. Yazar trajikomedik bir olay anlatmaya çalışmış. Gerçek yaşanmış bir hikaye olduğu söylenmekte. Eski zamanlarda yeni yetme memurların yaptıkları hatalar yüzünden karakterimiz Yaşar ölü görünmektedir, bir türlü nüfus kağıdı çıkaramaz. Bu yüzden de başına gelmeyen kalmaz. Başına gelenleri biraz fazla abartmış yazarımız. 150-200 sayfada anlatabileceği hikayeyi 350 sayfada uzattıkça uzatmış, birbirini tekrarlayan, çoğu yerde çok ama çok saçma gelen hikayelerdi. Hayatta birçok saçma olaylarla karşılaşmıyor değiliz, oluyor elbet. Ancak kitapta sıkıcı hale getirecek kadar abartılı, uzatmalı saçmalıklara gerek yoktu bence. Sırf bitirmeye çalışmaktan isyan edip en sonunda yarım bıraktım malesef:((
Komedi sevenler yine de okuyabilir kitabı. Yaşanmış bir hikaye yani bu kadar da olur muymuş diyip bir yandan gülüp, bir yandan hüzünlenmek isteyenler varsa okusun. Yazarımızın da tarzını, edebi kişiliğini, devleti kara mizahla, hicivle nasıl eleştirdiğini okumuş olursunuz. Bana o trajikomedik olaylar çok uzatmalı, abartılı geldiği için çok sevemedim malesef:((
