“Boğa güreşçisi olmak için önce, boğa olmak gereklidir.”
Tüm bu arka planda bir boğa güreşçisinin gerçek ve sarsıcı öyküsünü okuyorsunuz kitapta. Hırsları, tutkuları ile birlikte çocuk yanını ve en çok eksik yanını. Zenginliğini “salam” varlığına bağlamış bir örselenmiş çocuk.
“Aç kalmadınızsa, açlık nedir, bilemezsiniz. O günler aklıma geldikçe hala ağlarım. O zamanlar elimizden gelen tek şey ağlamaktı. Gece yatarken ağlardık, çünkü yiyecek bir şey yoktu. Sabah ağlardık, çünkü gene yiyecek bir şey yoktu. Miğdelerimiz sancıdığı için ağlardık, çünkü elimizden bir şey gelmezdi. O yıllarda hepimiz durmadan ağlardık, yapabileceğimiz tek şey buydu çünkü. Yiyecek hiç bir şey yoktu. Tek lokma bulamazdık.”
İspanya anlatılıyor romanda. O dönem ve tüm acımasız gerçekler. Yazım dili sade anlaşılır. Hayalleri peşinde koşan bir tutkulu insan profilinin tüm ayrıntılarını ortaya koymuş yazar.
“Ün çok tatlı bir şeydir, ama meyvelerini koparan, sonuçlarına katlanmak zorundadır.”
Bedeller pek çok şekilde ödeniyor ve ne yazık ki popüler olmak bir sürü bedel istiyor. Ve bir anda her şey değişiyor. Boğanın kazanmasını isteyen bir seyirci buluyorsun karşında. O an insan olmanın hiç önemi olmuyor. Oradaki imajsın yaşayan bir varlık değil. Çağımızın sorunu değil aslında bu genel insanlık sorunu. İnsan tüketiyor öyle veya böyle; bu yüzyılın sorunu ise çabuk tüketmek. Tükenmemek umut ettiğimiz.
“Heyhat! Mutluluklar, mevsimler gibi geçicidir.”
