Yenilmez
Stanislaw LemYenilmez Gönderileri
Yenilmez kitaplarını, Yenilmez sözleri ve alıntılarını, Yenilmez yazarlarını, Yenilmez yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Evren kimbilir ürkünç, insan kavrayışına yabancı daha kaç tane olgu gizliyordur. Her yere, imha silahları taşıyan silahlarımızla inmeli, kavrayış yeteneğimizi aşan her şeyi paramparça mı etmeliyiz?
Dünya edebiyatında bilimkurgu gerçekten ciddiye alınan bir tür olabildiyse bunda 
Stanislaw Lem'in payı yadsınamaz.
Bu kitaba bayıldım. Yani okurken duyduğum heyecanı anlatamam size. Zaten genelde Stanislaw Lem okurken her zaman öyle hissederim.
Yenilmez uzayda araştırma yapan bir uzay gemisidir. Biz gezegende harabe bir şehirle karşılaşan Yenilmez farkına varmadan o gezegenin bir parçası haline gelir.
Gezegen Yenilmez mürettebatının sandığı gibi bir harabe değildir. O gezegen onların sandığı hiçbir şey değildir.
Hiç kimse bir şey söylemedi, ama herkes, imkansız olanın gerçekleştigini anladı.
gemi sönükleşen gökyüzünün önünde kıpırtısız azametiyle öylesine muhteşem duruyordu ki, sanki gerçekten yenilmezdi.
Bu "neredeyse" eki olmasaydı, düşünmeleri, evirip çevirmeleri gereken bir şey olmayacaktı, şafakla birlikte uçup giderlerdi. Ama şimdi bu "neredeyse", zihninde gittikçe daha geniş boyutlar kaplamaya başlamıştı.
Bir sürü boş laf, boşu boşuna, diye düşündü.
Kendine gelmesi gerektiğini biliyordu, ama nedenini bilmeksizin o anı erteliyordu.
Hiç kimse bir şey söylemedi, ama herkes, imkansız olanın gerçekleştiğini anladı.
Bu, üstündeki adamlardan faresine varıncaya kadar her şeyiyle bir gemiyi yutan bir denizi dövmeye kalkışmak gibi bir şey olurdu.
Burada dinozor benzeri sürüngenler yaşıyordu, dolayısıyla yırtıcı hayvanlar da vardı ve belirli bazı yırtıcı hayvanlar hareket eden her şeye saldırırlar.
Eh, şimdilik anti maddeden daha mükemmeli icat edilmiş değil...
aslında sadece yeni bir olayı beklediklerini, yeni bir felaketin meydana gelmesini beklediklerini ve sadece bunun böyle olmadığına kendilerini inandırmaya çalıştıklarını hissediyordu.
Buram buram, ağır, yapışkan bir karanlıkla sarmalanmıştı. Boğulacak gibiydi. Umutsuzluk içinde, elini kolunu bağlayan görünmez, ele gelmez düğümlerle boğuştu, onları koparıp atmaya çalıştı, ama karanlığın içine battıkça batıyordu. Düğümlenen gırtlağında çığlığı boğulup kaldı. Boşu boşuna bir silah aradı. Çıplaktı. Son bir kere tüm gücünü topladı, bağırmaya çalıştı. Aniden, kulakları sağır eden bir gürültü uykusuna son verdi.
Şimdiye kadar araştırılmış tüm evrende böyledir bu. Yaşam ya devasa bir biçimsel çeşitlilik yaratır ya da hiç ortaya çıkmaz.