Kitabımızın karakterlerinden Eyşan ve Ecem çift yumurta ikizleridir. Daha doğumda bile Eyşan'ın sıkıntılı bir hayatı olacağı belli olmuştur. Ecem çok güzel bir bakanın dönüp tekrar baktığı güzellikte , Eyşan ise kimsenin bir kez bile bakmaya korktuğu çirkinliktedir. Ailesi tarafından bile dışlanan Eyşan, vaktinin çocuğu dedesiyle geçirir. Dedesi de vefat edince yapayalnız kalır. Hiçbir çocuk onu aralarına almaz, annesi hep Ecem'in tarafını tutar. Okula bile gidemeyen Eyşan bir süre sonra zorunlu eğitim sebebiyle okula gitmeye başlar. Sınıf arkadaşları hatta öğretmeni tarafından bile dışlanır. Tam kendime bir arkadaş buldum derken arkadaşı da onu yüzsüstü bırakır. Resime olan yeteneğini değerlendirmek isteyen Eyşan dış dünyayla kopukluğundan kurtulmak için resim kursuna gitmek ister ancak babasının isimleri dolayısı ile mümkün olmaz. Daha sonra çalışmaya başlayan Eyşan'ın hayatına Yusuf dayı girer.
Gözlerini dünyaya açtığı ilk andan itibaren hayat ona hiç gülmeyen Eyşan'ın acı dolu hikayesini onun ağzından okuyoruz. Hangi anne baba çocuğu çirkin diye onu dışlar sevmez anlamıyorum. Çocuğunun en ihtiyacı olduğu zamanlarda bile arkasını dönen bir anne çok kızgınım sana. Eyşan'ın bütün kötü bakışlara rağmen başarma istediği çok güzeldi. Akıcı ve sade anlatımı olan bir kitaptı.