Yetmiş Bin Süryani
William SaroyanEn Eski Yetmiş Bin Süryani Gönderileri
En Eski Yetmiş Bin Süryani kitaplarını, en eski Yetmiş Bin Süryani sözleri ve alıntılarını, en eski Yetmiş Bin Süryani yazarlarını, en eski Yetmiş Bin Süryani yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Henüz herhangi bir dilde konuşmayı öğrenmemiş bebekler dünya üzerindeki tek ulustur, insan ulusu; gerisi sahte gösteriş, bizim medeniyet dediğimiz nefret, korku ve güçlü olma arzusu...
Dinimiz hayattı, bu hayatın farkında olmaktı.
Hepimiz bu dünyanın insanıydık, ama hiçbir zaman her yerde birden olamayacak, yaşamın yüceliğini tamamen, eşzamanlı kucaklayamayacaktık. Bir yere gidebilmek ancak başka bir yere veda etmekle mümkün olabildiğine göre, vardığımız yeni noktaya, kendi iç dünyamıza mahkûm olacaktık hep.
Her zaman “İm Asdvadz” (Benim Tanrım) derdi, asla sadece “Tanrı” demezdi.
Dünya, masumların faziletini, huzurunu ve parasını çalmak için planlar yapan kafalarla doluydu.
İnsan dediğin zavallı, ölesiye yalnız, kayıp bir ruhtan başka nedir ki?
“Evladım,” dedi, “senin yalanların en güzel gerçeklerden daha tatlı."
Basit şeylerde bütün insanlar yan yanadır, müşterek, hazin ve değersiz; iyi bir pazarda insanın bini bir para. Çıplaklığın birliğinde, yoksul insan, papaz, şair ve siyasetçiyle kardeştir. En heybetli kişinin başından sarığını alın; sofu papazın siyah cüppesini çekin; mağrur kalpten güveni alın; kibirli ruhtan teselliyi, geriye ne kalır? Bir inilti, bir kaşıntı, bir horlama, bir burun çekiş, bir sızlanma; keçi gibi zıplama, bir osuruk ve bir papağanın saçma söylevi.
İnsan nerede? Kıyafetlerinden sıyrılınca akranlarının üzerinde, üstün bir yaratık mı olacak? Paralarını şıngırdatınca küçük bir
Tanrı mı olacak? Sırtının genişliği, kaslarının gücü, başının yüksekliği onu insanlar arasında bir dev yapmaya yeter mi? Küçük bir pire yüzünden yakılan o değil mi? Kültürün nakışlı pullarının altında yatan hüzünlü işler değil mi?
Fırat, aksa da sussa da benimdir,
Dağlardan beslendikçe coşar, kükrer.
Çoğumuzun belleğinden silinmişse de, bu gözler
Görmemiş olsa da, o kabarır, kopar gelir
Tepelerden düzlüklerden bir kral gibi.
Ya da belki hepsi söylence; kuruyup gitmiştir şimdi.
Eğer öyleyse, gerçekse bu, olsun varsın.
Fırat, içimde ölmez ırmaksın.
Süzül yatağından, söndür toprağının ateşini
Serinlet içimi. Uç ki izin kalsın, korkma
Kimse çekip yere çalamaz seni hoyratça.
Varsın merhametsiz olsun, gökler yakıp yok edemez neşeni.
Koş Fırat, koş benim nehrim,
Düşte de olsa, görüyor seni gözlerim.