》Bu kitap sevgiyle başlayıp, hasretle devam edip, vazgeçişle bitiyor.
》Sevgilinin her zerresini ezbere biliyor şair. Her adımına, her bakışına, her gülüşüne aşina. Anlatırken yanında olmasa da hepsini tekrar görüyor, size de gösteriyor. Bunu güzel benzetmeler, ince dokunuşlarla yapıyor. Zamanında hissedilmiş her şey sayfalara ayna gibi yansıyor sanki.
》Özlem bazen öfkelendiriyor, ama kızmak isteyip kızamıyor sevgiliye. Bıraktım derken bile elini ona uzatıyor. Gelmeyeceğini bile bile.
》Öyle bir hasret ki sevgiliye değil, onunla ilgili olan her şeye. Gülüşüne, yüzüne, ellerine, kaşlarına...
》Okurken onun gibi selde bir damla da oluyorsunuz, bir yaz gecesi emektar masanızda da oturuyorsunuz, camın buğusuna isminizi de yazıyorsunuz.
》Okuyucuya şifreler bırakıyor şair. Kitabın içine girenin bulabileceği güzel detaylar.
》Benim için okuyup bitirsem de zaman zaman açıp tekrar tazeleyeceğim hissiyatlarla dolu bir kitap.
》Tavsiye ediyorum ve en beğendiğim alıntılarla sözlerime son veriyorum. Kitapla kalın :)
Özlem haddini aştı,
Acı hudut tanımıyor.
Vuslat mümkünse hasret nimettir.
Bal yiyenin baldan bıkacağını eskilerden,
Ziyadesiyle sevenin, ıssız kalacağını,
Senden öğrendim.