Ne hayalleri var, ne de derin bir nefesle sabahları selamlayacak sevinçleri…
“İnsan büyüdükçe küçülür kimsesizliği…”
Bütün olay kimlerdensin soruyla başlıyor sanki,
o anda ayrıştırılıyor insanoğlu…
Halbuki ne kadar çok önemsizdi …
İnsan yaşlanırmışta,
korkuları hala taptaze kalabilirmiş …
Bir dönem ve her dönem rağmen yaşıyormuşuz gibi
