Çok da hızlı ilerlediğini söylememizin zor olduğu bir kitap. Özellikle baş kısım hatta kitabın yarısına kadar olan kısım sizi oldukça sıkacaktır. Çünkü dedektifimiz (Mr.
Fitzwilliam) bir olaya şahit oluyor, bu olaya inanamıyor ama sonra meydana gelen olaylar neticesinde inanmaya başlıyor. Yazar kılığında köye geliyor, araştırmalar yapıyor, araştırmalardan pek sonuç elde edemiyor. Aslında kısa kısa anlatılınca güzel ama bu kadar kısa bir bölümün 102 sayfa olması insanı sıkıyor ve klasik Agatha romanlarında ben buna alışık olmadığımdan şaşırdım.
Sonra kalan bölümden bahsedeceğim ama bu seferde resmen kitabın ilk bölümünden tamamen kopuk olduğunu söylemem gerekecek. Tabi kötü anlamda değil. Şöyle ki; Kitap da ilk bölüm rezaletken ikinci bölüm harikaydı. Fevkalade dedikleri cinsten. Bulunan şeyler olsun, olayların gelişimi olsun, hele ki katil olsun. Son bölüm gerçekten ilk bölümü unutturdu. Bu kadını sevme tarzım da bu. İspanyol gerilim filmleri gibi, finalde ne çıkacağını bilmiyor ve memnun değilseniz bile ufak bir dönüşle kendine aşık ettirebiliyor. Bu kadını seviyorum..
