"Eğer bu hayatta illa kıymet bilmek gerekiyorsa, sadece kendi kıymetini bil. Boşver be! Nasılsa her rüya güneşle sona eriyor."
- Bob Marley
şerefü’l-mekân bi’l-mekin
İstanbul bir sultanlar şehri yahut şehirlerin sultanı. O güzide şehrin, o mübarek Belde-i Tayyibe’nin fethinde bulunanlara, feth-i mübinden sonra da o Dersaadet’te oturanlara ne mutlu..
Eskiler “şerefü’l-mekân bi’l-mekin” demişler. Bir beldenin kıymet ve şerefi orada oturanlara bağlı. Yüzlerce yıl bu tarihî beldeye ne kadar çok mübarek insan şeref katmış. Taa Ebâ Eyüp El-Ensari Hazretleri’nden Akşemseddin Hazretleri’ne, Sultan Fatih’ten nice Sâhib-ül Seyf ve’l Kalem Sultana kadar.
Sayfa 35Kitabı okudu
göğsünü açtın, susuzluktan değil,
yalnızlıktan kurumuştu ağzım
öpünce hayat buldum
sevdim dedin kıymetini bil
anotolia'nın biricik tanrısı Kibele
benim eşsiz kadınım
kalbim de usum da hep seninle
kıymet verdiğin bu adama hayat nefesini üfledin
ben yokluğunda Mecnun ve biçareyim
beni bundan sonra kimseye yar etme sevgilim
"Hayata dair bildiğin her şey ansızın sallandığında, en dipsiz kökler dahi çıplak eller tarafından koparıldığında sen hâlâ güçlü müsün?
Kıymet verdiğin ne varsa ayaklar altına alındığında, tüm sırların ifşa edilip ortalığa saçıldığında ve insanlar haline bakıp seni bir zavallı olarak kanıksadığında sen yine onurlu musun?
Yuvadan uçmak için kanat açan kuşlar yere çakıldığında, bir yamalı tekne sabıkalı bir fırtınanın tutsağı olduğunda, Dünya başka gezegenlerde yaşam aramaya koyulmuşken sen hâlâ içinde umut taşıyor musun?
Taşımalısın çünkü hiç kimse insanın yere çakıldğıyla ilgilenmez. Onlar için yerde yatanlar değil her şeye rağmen ayağa kalkanlar kıymetlidir...
Bu sebeple bil ki kimse seni düştüğün yerden kaldırmayacak. Yanı başında sürünenler dahi sana yardım edemeyecek. Asla çektiğin dertler anlaşılmayacak.
Seni anlamalarını ümit etme. Etraftan anlayış dilenenler kendini anlama fedakârlığını gösteremeyenlerdir.
Sakın pes etme. Unutma, bir gün gökyüzünü süsleyecek ağaçların tohumu şu an toprağın en dibinde, var olmak adına mücadele veriyor..."
Sayfa 187 - Korhan-Batu'nun Babası-Kitabı okudu
