Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.15
Kızlarıma Mektuplar, Emre KONGAR
Sayın hocamdan çok çok özür dileyerek bu nefis kitabı paylaşıyorum. Özür diliyorum çünkü kitabın ilk baskısı tam 20 yıl önce yazılmış ve ben ne yazık ki henüz şimdi okuyabildim..
Akademik eğitimleri için yurt dışında olan ikiz kızlarına yazdığı mektuplarla bir yandan özlemini dile getirirken diğer yandan da gene kızlarına atfen tüm kız çocuklarına ve hatta anne babalara nasihatlar verdiği, kişisel gelişim tadında sürükleyici bir kitap.
Sayın hocam, akademisyenden ziyade bir baba olarak o kadar içten, samimi ifadelerle hayatından kesitlerle tecrübelerini aktarmış ki kızlarımla kendimi görür gibi oldum cümleler içerisinde..
Ben okudum, beğendim tavsiye ederim..
Çoğu zaman olduğu gibi öneri üzerine okuduk kitabı. Belki bu ısrarlı öneri olmasaydı okumayabilirdik. Baş ucu kitabı olarak her kitaplıkta bulunmalı ve okunmalı bizce. Kitabı okumamızı öneren kitap dostumuza ve tabii ki yılların deneyimi ile tecrübelerini kızları ve okurlarına aktaran usta yazara çok teşekkür ediyoruz.
255 syf.
9/10 puan verdi
·
Beğendi
Emre Kongar, Türk toplumbilimci, profesör, gazeteci, yazar... tüm bunların ötesinde bir eş ve bir baba... ilk okuduğum kitabı bundan yıllar önce “Babam, Oğlum, Torunum” idi, sonrasında “Trajikomik” ve Aykut Küçükkaya ile beraber kaleme aldığı Gezi Direnişi kitabıydı... Kızlarıma Mektuplar Emre Kongar’ın Amerika’da okuyan ikiz kızlarına yazdığı 22 mektuptan oluşuyor... bu mektuplarda sevgi, güven, aşk, ilişkiler, aile, devlet, edebiyat, sanat kısacası hayatın ta kendisi var... kendi tecrübelerini, bir toplumbilimci olarak bilgileriyle harmanlayıp her mektupta kızlarına sevgi ve özlemle sesleniyor... bence her ebeveynin ve her evladın, kısacası herkesin okuması gereken bir kitap...
Baba ve anne ailenin temeli, her ikisi de evlatları için hem rol model, hem de vazgeçilmez, ikisinin de yeri apayrı....bir kız çocuğu içinse “baba” çok ama çok önemli, elbette erkek çocuğu için de öyle ama baba sevgisinden ve ilgisinden uzakta büyüyen kız çocuklarının ilerleyen yaşamlarında gerçek sevgiyi tatmadıkları için olur olmaz, 5 para etmez adamları sevme ihtimalleri daha yüksek... anne sevgisi yetmez mi?tabi ki onun yeri, değeri tartışılmaz ama babalar kızlarının ilk aşkıdır ya, her kız çocuğu babasına hayrandır ya o yüzden babanın rolünü ayrı tutuyorum... ben şanslılardandım, 39 sene tüm hücrelerime işleyen bir sevgiyle kucakladı babam beni, kitabı okurken de onunla sohbet eder gibi hissetmem, kitabı bu kadar çok sevmem belki de bu yüzden...
255 syf.
8/10 puan verdi
Ne mutlu ki bana böyle bir babaya ben de sahibim, eşitlikçi anlayışa sahip, sevgisini dilediği gibi göstermekten kaçınmayan, kız çocuğu sahibi olmanın önemini, kıymetini bilen bir baba her eve lazım. Emre Kongar'ın kızlarına yazdığı mektuplardan oluşan bilgi birikimini aktardığı, tatlı nasihatların olduğu en son da tüm kızlara yazılmış son mektupla keyif alarak okuduğum, tüm kızların okuması gereken kitaplardan. İyi ki kitaplar var
Emre KONGAR hocayı yıllardır tanır ve takip ederim. Emre KONGAR , kızlarına yazmış olduğu 22 mektup ile kendi kişisel yaşam deneyini dile getirmiş. Kızlarına olan sevgi ve özlemlerini
geçmişini sorgulayarak yapmış olduğu hatalarını, kişisel deneyimlerini ve yılların verdiği tecrübeler sonucu oluşmuş birikimlerini bir süzgeçten geçirerek çok önemli gördüğü kısımları açık yüreklilikle ve sade bir biçimde kızlarına yazarken bir okuyucularında değerlendirmelerine sunmuş. Çok keyifli bir kitaptı.
Emre Kongar'ın babalığı benden geçti. Bu kitap için bu kadar net konuşuyorum. Bence onu okumak için en doğru kitabı seçmişim diyorum. İkiz kızlarına ordan burdan hayattan öğütleri, mektupları. Çok iyiydi.
Sadece doğurmakla anne, sebeb olmakla baba olunmaz. Ben babamdan öyle razıyım ki çoğu zaman ona nazar değdirdiğimi ya da buna sebeb olduğumu