IRK.
Her bitki kendi kökleri üzerinde yeşerir. Kendi kökleri üzerinde yeşermeyen her bitki köksüzdür.
Köksüzlükte kültürsüzlüktür.
Kültürel değerimi yitirme kendi köklerini yitirmektir.
Kendi köklerini yitiren ya kurur ya ölür, ya da başka kökler üzerinde yeşerir ki, bu da piçleşmedir. Bu açıdan başka bir kültür içinde erime, kültürel, ulusal ve kimliksel açıdan bir yabancılaşmadır piçleşmedir.
"Allah'ım kaderimde anarşi ve protesto
antidepresanlar ve içi boş bir gardırop
ne de çok yer kaplıyor mesela al pacino
yardımın gerekiyor kadıköy'deyim stop.
Allah'ım kaderim bu sentimental ambargo:
alternatif referans potansiyel salvo yok,
sadece klostrofobi, hicran türbülans ve şok;
cariyeler çekilmiş yeraltına cumburlop.
Allah'ım kaderimi sen yazdın sen bilirsin
kalbim oyuncak mı ne, ne kolay kırılıyor?
'deplasmandır bu dünya' diyor albino şeyhim
plasebo yutturuyor bana depresif doktor.
Allah'ım kaderimden şikayetçi değilim
aksine bahtiyarım evrende bana da rol
verdiğin için şahsen, Allah'ım bizler senin
falsolu kullarınız, n'olur bizden razı ol.(kökler-2)"
Bir ağaç gibiyiz hepimiz.
Köklerimiz var, herkes görmesede
Bu kökler heralde duygularımız.
O çok karmaşık dallı budaklı, en derinlerde.
Gizli saklı, bazen görünür bile.
Ta ki biri bizi köklerimizden söküp atana kadar...
Bazen çiceklerimiz olur.
neşemiz, sevinçimiz yani .
İyi yanlarımız belki de.
Bazen kara kış gelir bize.
Çiceklerimizi alır götürür .
Renklerimizi .
Bize özel ,bize güzel şeyleri.
Bir rüzgar getirir ,bir sel ,bir fırtına
Bittik sanarız .
Direnmeye çalışırız .
Sımsıkı tutunuruz.
Bir de bakarız ki kara kışlar geçmiş bile Hepimiz birer ağaç gibiyiz işte
Meyve verdiğimiz zaman taşlanırız elbette ki
Ama biz hep meyve vermeye devam etmeliyiz
Bu sadece kendimiz için sadece ve sadece
İnsan saatlerce bakabilir gökyüzüne
Denize saatlerce bakabilir, bir kuşa, bir çocuğa
Yaşamak yeryüzünde, onunla karışmaktır
Kopmaz kökler salmaktır oraya
Yaşamak yeryüzünde, onunla karışmaktır
Kopmaz kökler salmaktır oraya
bir zamanlar olduğum çocuk, uğradı bana
yabancı bir yüzle.
bir şey demedi. yürüdük
sessizce birbirimize baktık. adımlarımız
yabancı akan bir nehir.
bir araya getirdi bizi, rüzgarda uçuşan bu kağıtlar adına, kökler
ayrıldık
bir orman yeryüzünün yazdığı ve mevsimlerin suladığı.
ey bir zamanlar olduğum çocuk, yaklaş
bizi birleştiren ne, şimdi, ve ne diyeceğiz birbirimize?
Adonis
Güzel sağlıklı mutlu bir gün ve hafta olsun
Hayâl kurmaktan
Ve
Umut etmekten
Hiç
Vazgeçme
Hayat; bir ağaç gibi yeşil kalmak
Hayal; gökyüzüne uzanan yeşil dallar
Umut; ağacı toprağa bağlayan Kökler
Yaşadıklarımdan Öğrendiğim Bir Şey Var
Yaşadıklarımdan öğrendiğim bir şey var:
Yaşadın mı, yoğunluğuna yaşayacaksın bir şeyi
Sevgilin bitkin kalmalı öpülmekten
Sen bitkin düşmelisin koklamaktan bir çiçeği
İnsan saatlerce bakabilir gökyüzüne
Denize saatlerce bakabilir, bir kuşa, bir çocuğa
Yaşamak yeryüzünde, onunla karışmaktır
Kopmaz kökler salmaktır oraya
Kucakladın mı sımsıkı
YAŞADIKLARIMDAN ÖĞRENDİĞİM BİRŞEY VAR
Yaşadıklarımdan öğrendiğim bir şey var:
Yaşadın mı, yoğunluğuna yaşayacaksın bir şeyi
Sevgilin bitkin kalmalı öpülmekten
Sen bitkin düşmelisin koklamaktan bir çiçeği
İnsan saatlerce bakabilir gökyüzüne
Denize saatlerce bakabilir, bir kuşa, bir çocuğa
Yaşamak yeryüzünde, onunla karışmaktır