Herkesin bir özü vardı, ben kendi özümün bende değil onda olduğunu fark ettiğimde artık gerçek bir çıkmazın içindeydim.
Sayfa 176 - Dokuz YayınlarıKitabı okuyor
Bazen beni görmeyi, beni gören bendeki nefreti bile yok sayacak kadar çok istiyordu.
Sayfa 177 - Dokuz YayınlarıKitabı okuyor
"Nereye kadar kaçabilirsin ki? Bir gün bu hislerin attığı çelmeğe takılıp dizlerinin üstüne düşeceksin."
"Dizlerimin üstüne düşmekten korkmuyorum."
"Korkmuyorsun çünkü Karan, seni kaldırmak için orada olacak, biliyorsun. Dizlerine üfleyen biri olduğunda, düşmek güzeldir Asi."
Sayfa 178 - Dokuz YayınlarıKitabı okuyor
Karan, gözünü çizdiğim harften ayırmadan dudaklarını bir kez daha sigaranın siyah filtresi ile buluşturdu. Dumanı içine çekti. Beni içine çekti. Onun ciğerlerine bir zehir gibi gömüldüm.
Sayfa 179 - Dokuz YayınlarıKitabı okuyor
Sanki Karan bir illüzyonistti ve ben onun büyüsüydüm. Sırrımı sadece o bilebilirdi.
Sayfa 180 - Dokuz YayınlarıKitabı okuyor
Onun gözleri gece yarısı okyanusu gibiydi, dibinde neler olduğunu gece bile bilmiyordu, gece bile siyahını onun dibine ulaştıramıyordu çünkü okyanusun dibi zaten zifir gibiydi.
Sayfa 181 - Dokuz YayınlarıKitabı okuyor
"Ay Işığı saklanmış harelerine," diye fısıldadı sıcak nefesi dudagamyin üstündeki sus çizgisine çarparken. "Bakma öyle yakamozu yanmış gece gibi bana."
Aslında gözlerinde geceyi taşıyan adam oydu. Parmaklarım farkında olmadan göğsüne dokundu. Avuçlarımı ikimizin arasına, onun göğsünün üstüne yerleştirip alnımı alnına yasladım. "O zaman sen de bakma öyle bulutun içine saplanmış ay gibi."
"Nihayet gece ayını buldu."
"Ayın gece olmadan bir anlamı yok."
"Gecenin ay olmadan bir anlamı yok."
"Gece karanlık, senin gibi."
"Bazı insanlar ayın ışığını görmek için geceyi bekler." Avucunu tamamen belime bastırdı. "Bazı insanlar sadece ay ışığı için geceyi ister."
Sertçe yutkundum. "Öyle mi?"
"Sence?"
"Sen öyle diyorsan..."
"İnanır mısın?"
Dilimin ucunda yanan ateşe aldırmadım, ilk kez gözlerimde gerçek bir ışıkla ona baktım. "İnanırım."
Sayfa 182 - Dokuz YayınlarıKitabı okuyor
Zaman ne kadar akarsa aksın, sonum yine bu kollar olacaktı sanki benim.
Sayfa 182 - Dokuz YayınlarıKitabı okuyor
Kendi kadınını öldüren bir iblis, bir şeytanı kendi kadını yapabilecek kadar günahsız bir cehennemdi.
Sayfa 65Kitabı okudu
