b
Bir Yudum Kitap
*Füruzan'ın ölümsüz anısına...*
Günaydın. Bir can sıkıntısı ki geçmiyor. Memleketin hâlinden mi ya da dünyanın, birini özlemekten mi kırgınlıklardan mıdır nedir? Füruzan, "Canım sıkılıyor deriz. Çünkü özümüzü duyarız sıkılırken, acı duyarken, severken, sevilirken..." der. Sıkıntıların son bulduğu bir hafta olsun sevgili okur. Yeterince duyduk kendimizi, mutlu günler de hakkımız, öyle değil mi? Var olun.
"Canım sıkılıyor deriz. Çünkü özümüzü duyarız sıkılırken, acı duyarken, severken, sevilirken..."
Kavuşacaklar
Günaydın. Olacak olanın olması hakikatin ta kendisidir. Adına ister şu deyin ister bu ister kader. Robinson aynı kitabında, "Nihayetinde birleşmeyeceklerse, ne için var bütün parçalar?" diye sorarken bundan bahseder. Bir şeyler birbirine aitse eğer sevgili okur, kavuşacaktır. Var olun.
Günaydın. Bu çağda kimse açık değil. Hep bir oyun hep bir karmaşa hem bir yarım bırakma. Hikâyeler de yarım, dostluklar, ilişkiler de. İnsan neyin bitip neyin bitmediğini, neyin iyiye gidip neyin gitmediğini bir türlü anlayamıyor. Marguerite Duras, "...yitirmek istemiyorsam, özgür bırakmak zorundayım." diyor Sevgili'de. Bu belirsizlik çağında kendinize de karşınızdakine de yapacağınız en büyük iyilik açık olmak ve onu özgür bırakmaktır sevgili okur. Dönecekse de, sevecekse de, yitirilip gidecekse de herkes kendi bilir. Yetmedi mi? Var olun.
"Yaşamaya mecbur olduğumuz tüm insan ilişkilerinde küçük sevinçlerden hep medet ummaya çalışacağız. Ve bu yolun bir yerinde hiç beklemediğimiz bir anda bir hayaletin ya da şehrin tutsağı olduğumuzu anlayacağız."
Günaydın. Tesadüf ettiğimiz her insanın bir meselesi, hayali, derdi, tasası, varmak istedikleri, terk etmek istedikleri, vesairesi. Var da var. Bunca histen, arzudan insanlık nasıl olur da kalıcı bir güzellik kalıcı bır huzur devşiremez, bilinmez. Hâlbuki Dolaptan Temaşa'da Ahmet Mithat şöyle der: "Herkes bir ümide hizmet eder." Öyleyse bu dünyanın hâli nedir, sevgili okur? Biz yine de, dünyanın güzelleşeceği ümidine sarılarak, günaydın diyoruz sizlere. Var olun.
"Tüm zamanlar adaletsizdir ve içinde yaşadığımız zaman en adaletsiz olanıdır."
"Sonra herkes kendi dünyasına daldı
Geçti geçmez dediğimiz zaman
Kuşları unuttuk."
Belki dünya bizim etrafımızda o kadar da dönmüyordur
Günaydın. Pişmanlık üzerine ne vakit düşünsek, bir huzursuzluk kaplar içimizi. İnsan böyledir. Kulaklarını tıkar bir zaman herkese, falanca bizi ne bilecektir, onlar bizden ne anlayacaktır, o kız şu oğlan bize göre değildir, zaten evlenmekmiş aile kurmakmış iş güç sahibi olmakmış şuymuş buymuş hikâyedir, şu bize haset ediyordur yoksa en doğrusunu en mükemmelini biz bilirizdir. Sonra? Sonra Kuşlar'ı hatırlarız: "Sonra herkes kendi dünyasına daldı / Geçti geçmez dediğimiz zaman / Kuşları unuttuk." Belki biraz laf dinlemeli sevgili okur. Belki dünya bizim etrafımızda o kadar da dönmüyordur ve kuşlar unutulmamalıdır. Var olun.
Günaydın. Dahl'ın bir başka çocuk kitabında geçer: "Biliyor musun, öyle hissediyorum ki senin bu talih kuşuna çok ihtiyacın vardı." Kimin yok ki sevgili okur? Şu günlerde hepimizin talihinin biraz gülmeye ihtiyacı var. Hepimizin. Var olun.