Kendini bilmeyen kişi;
hiç erişir mi menzile?
Allah’a eremez kalır;
Er eteğin tutmayınca!..
KİBİR
Sufiyim halk içinde tesbih elimden gitmez
Dilim ma'rifet söyler gönlüm hiç kabul etmez
Boynumda icazetim Riya ile taatım Endişem ayrık yerde gözüm yolum gözetmez
Söylerim ma'rifeti saluslanırım katı Miskinliğe dönmeye gönlümden kibir gitmez
Hoş dervişim sabrım yok dilimde inkarım çok
Kulağımdan gireni hergiz içim işitmez Alem çıraktır sadır gönlüm bunu gözetir Nideyim Hak korkusu hergiz içimden gitmez
Görenler elim öper tac'u hırkama bakar
Şöyle sanırlar beni zerrece günah etmez Dışımda ibadetim sohbetim hoş taatım İç pazarda gelince bin yıllık ayar etmez Görenler sufi sanır selam verir utanır
Onca iş koparaydım eleriben güç yetmez Dışım derviş içim boş dilim tatlı sözüm hoş
İlla ettiğim işi dinin değşiren etmez
– Sen Yûnus isen ya Kâdı Yunus nerdedir?
– Öldü Şeyhim.
– Kâdı Efendi öldü demek. Ya sen nasıl geldin o vakit?
– Öldüm Şeyhim. Öldüm, öldüm de geldim.
"Derviş Yunus bu sözü/ Eğri büğrü söyleme// Seni sigaya çeker/ Bir Molla Kasım gelir"
Sayfa 13Kitabı okudu
