'' On küçük asker yemeğe gitti,
Birinin lokması boğazında tıkandı. Kaldı dokuz. ''
Agatha ChristieKitabı okudu
Ölüme karşı yaşamak, Hastings... Ölümün insanları birbirlerine yaklaştırdığına kaç kez tanık oldum. Kısacası cinayet çok iyi bir çöpçatan.
Sayfa 140Kitabı okudu
Akıl sağlığı yerinde olmayan birinin, yani bir delinin yaptıklarını açıklamak için sadece deli olduğunu söyleyip geçmek cahillik ve aptallıktır. Bir delinin eylemlerinde de tıpkı normal biri gibi belli bir mantık ve gerekçe vardır ancak bunlar elbette ona özgü, önyargılı takıntılı hastalıklı bir bakış açısının ürünleridir.
Sayfa 232Kitabı okudu
Bir deliye karşı bir şehir dolusu adam. Korkuyorum Hasting, çok korkuyorum.
Sayfa 64Kitabı okudu
ehh… o son neydi?
Aynı yazardan 
Sessiz Hasta adlı kitabı okumuş ve beğenmiştim, özellikle sondaki ters köşe gerçekten güzel yazılmıştı o yüzden Yitik Kızlar’a da bir şans vermeliyim diye düşünmüştüm. Yani… vermesem de olurmuş.
Kitap en başından ortalarına kadar aşırı sürükleyici ve gizemliydi, o mu katil bu mu katil derken kafayı yiyordum resmen. Mariana ve diğerlerinin psikolojisi iyi bir şekilde aktarılmıştı, dark academia havaları çok hoşuma gitmişti ve mekan betimlemeleri çok güzeldi. Ancak son elli sayfada o ters köşeyi okuduktan sonra… yok, dedim. Olmamış bu son.
Öncelikle kitabın bir kısmı, Mariana’nın gözünden, diğer kısmı ise katil sandığımız kişinin gözünden anlatılmış. Yahu, madem adam katilimiz değil, neden kitabın yarısında onu okuduk?
Ayrıca kitapta tam yerine oturmamış konular da çok fazlaydı. (Mariana’nın takip edilmesi, Sebastian’ın Zoe ile tanışmadan önce Mariana’yla çoktan evlenmiş olması vb.) Yani o kadar güzel ilerleyen bir kitaba bu kadar vasat, mantıksız bir son hiç yakışmamış. “Aynı yazar mı yazdı bu son elli sayfayı?” diye düşündüm. Hayal kırıklığına uğrattı maalesef.
Gidişatı çok mükemmel olan ama sonuyla insanda hoşnutsuzluk uyandıran bir kitaptı kısacası. Yani okuyabilirsiniz… ama okumasanız da olur. Tabii sonu beğenenler de olmuş, belki de onlardan biri de siz olursunuz. Kim bilir?
Herkese keyifli okumalar… :)
Bu yazarın daha önce 
Kayıp Kızlar ve 
Ucubeler kitaplarını okumuştum. Kayıp kızlar bir rezalet, Ucubeler ise konusu güzel olmasına rağmen çok kısaydı. Ama yine de bu kadına bir kez daha şans vermem gerektiğinden emindim. Bu kitabı okuduğum için de kesinlikle pişman değilim hatta Tess Gerritsen okumaya devam etmeyi bile düşünüyorum.
Claire, oğlu
gizemli, şaşırtıcı bir kurgu
Türkiye’de en az yurtdışında sevildiği kadar sevilen o roman: 
Hizmetçi (bu inceleme spoiler içerir!)
Arka kapağını okuduğumdan beri kitaba az biraz bi’ ilgi duyuyordum açıkçası. Goodreads’te okuduğum birkaç incelemeye dayanarak The Last Mrs. Parrish adlı bir kitaba oldukça benzediğini duydum, ama okumadığım için benim net bir açıklamam yok. Onun
