Binlerce vatandaşımızı kaybettiğimiz, tam 64 saniye süren ve acısı 364 gündür geçmeyen felaketimizin üzerinden bir yıl geçti.
Bir yıl geçti ancak acılar geçmiyor.
Depremde kaybettiğimiz tüm vatandaşlarımızı saygıyla anıyoruz.
Bir pazar sabahı,
Okula başlama hazırlıkları,
Ütülenmiş kıyafetler,
Bir evin içinde,
Masalarda yenen yemekler,
Atılan kahkahalar,yapılan programlar,
"Yarın”diye başlanyan cümleler,
Bir evin içinde...
Telaş kine telaş
Işıkları kapatıldı sonra o evin,
Uykuya dalındı...
Uykudaydı HATAY...
Sonra dipten bir uğultu koptu
Saniyelere sığdı onbinlercesinin ölümü...
Sonra çığlıklar ağıtlarla,
Ağıtlar çığlıklara karıştı...
Bir kent onbinlerini alıp YOK OLDU,
SESİMİ DUYAN VAR MI?
Sesimi duyan var mı.
Bisküvi var yiyemiyorum.
Abi o el benim değil.
Annemi de kurtaracaksınız dimi.
Yiyecek içecek değil kefen lazım.
Beni bırakın eşimi kurtarın...
Daha nicesi...
UNUTMA UNUTTURMA 🥀