Düşünmeden, acımadan, utanmadan
Kocaman yüksek duvarlar ördüler dört yanıma.
Ve şimdi oturuyorum böyle yoksun her umuttan.
Beynimi kemiriyor bu yazgı, hep bu var aklımda;
Oysa yapacak bunca şey vardı dışarıda.
Ah, önceden fark etmedim örülürken duvarlar.
Ama ne duvarcının gürültüsü, ne başka ses.
Sezdirmeden, beni dünyanın dışında bıraktılar.
(1896)
Constantino KAVAFİS
Çevirenler : Herkül MİLLAS ve Özdemir İNCE
O duvara O resmi asmamız konusun da yardımı dokunacağını düşündüğüm minik bir sohbet ve farkındalığa dair kıymetli bir tohum hükmündeydi okuduğum bu kitap. KENDİ kulağımızdan KENDİ sesimizi duymamıza sebep olabilir belki de.
ErtelemeNihan Kaya · Eksik Parça Yayınları · 20241,540 okunma
Başkasının hayatını zindana çevirenler, farkında olmadan kendilerini de o duvarların arkasına sokarlar. Çünkü her mahkûmun bir gardiyana ihtiyacı vardır.