e
Edebiyat-Piyes
2 üyeTakip
RUHÎ BİR ŞAHESER...
160 syf.
9/10 puan verdi
·
Beğendi
Üstâd 
Necip Fazıl Kısakürek, bu piyesini şöyle vasf ve takdim eder: "Benim ruhî kaynaşmamın makatteri (oturtulabileceği yer) hâlinde, bütün eserlerimin fikir ve içtimâî sahadaki tezahürü, Bir Adam Yaratmak'ta vardır..." Ve. Ben büluğ çağını Cumhuriyet devrinde idrâk ettim... Bir Adam Yaratmak'tan : Yaratmak neymiş, yaratmaya kalkınca anladım... Ve eserden:
-"Hüsrev - Bir adam yaratmağa kalkıştım. Ona bir surat ve kader bulmak... Nerede bulayım? Kendimi buldum. Suratsız ve kadersiz adam şahlandı. Zincirini kırdı. Elimden kaçtı. Ben insanım. Beni arkamdan vurdu. Suratsız ve kadersiz adam benim suratımı takındı. Kalıbımı giyindi. Kaderimin içine yattı. Benim de kaderim buymuş!"
Mücerret fikirde de üstâd olan Necip Fazıl'ı, onun geniş ve derin müfekkiresini tanımak isteyen ve mevzuu, varlığın-yok olmanın hakikatini arayan, yok olmayı bir türlü kabullenemeyip hayat, ölüm ve kader bağlamında hayatı ariz ve amik tetkik eden bu ruhî piyesi mutlaka okumalıdır... Hüsrev bir entel krizinde, Allah'a açılan pencereyi görmüş ve hani, "Senden sana sığınır, senden sana kaçarım Allah'ım; aklıma mukayyed ol, düşmanlarımı güldürme!" hâli... Dili, üslûbu, mücerret fikri ve muhtevası ile bir şaheser... Mücerret fikir istidatlılarına hararetle tavsiye edilir.. 
Vakur Çayseven
"Sen beni bir kere gördün. Ben seni bir kere gördüm. İşte, gönlümüz ikiz yaratılmış. İşte Allah seni bana, beni sana vermiş. İşte sen can, ben de vücut! Sen muhabbet, ben gönül! Sen güzellik, ben aşk! Sen güneş gibi gözlerimi yaş içinde bırakıyorsun, ben gölge gibi senin, yalnız senin ayağının altında sürünüyorum! Birbirimizden burada ayrılırsak ötede birleşiriz. Bugün ayrılırsak yarın birleşiriz. Ayrı görünürüz, yine buluşuruz. Ayrı sanılırız, daima biriz."
Beline - Elbette bilmezsiniz; sizin gibi pek uslu, son derece namuslu kızlar, ancak babalarının sözlerini kulak arkasına atıvermesini bilirler. Öyle söz dinleme, saygı gibi şeylerin artık modası geçti!
Angelique - Bir kızın babasının sözünü dinlemesinin de bir sınırı vardır madam; akıl da, yasa da her sözü dinlemeyi gerektirmez.
Sartre bu piyesinde, kahramanlarının konuşmalarıyla şu neticeye varıyor: Her insanın, belirli bir noktada durmuş, kalmış, kımıldamaz olmuş mazisi, geride kalan insanlar tarafından hükümlendirilecektir. Artık aktif subjektivizmden istifade edemeyen "ben", mazisinden kaçıp kurtulamaz, onun ağırlığı altında ezilir, öteki insanlar onun üzerine üşüşürler, o ise kendi içine gömülmüştür; işte böylece cehennem etrafımızdaki insanlardır. - önsöz
