Mermi çukurları hem dışımızda, hem içimizde..
1918 Ekim'inde vurulup öldü. Vurulduğu gün bütün cephe sessiz sakindi gayet; öyle ki resmî tebliğler, batı cephesinde yeni bir hâdise olmadığı cümlesiyle yetindiler.
Yüzükoyun düşmüştü, toprakta uyur gibi yatıyordu; tersine çevirdikleri vakit fazla acı çekmeden ölmüş olduğunu gördüler.. Yüzünde öyle sakin bir ifade vardı ki, kaderine memnundu âdeta..
Sayfa 224 - Everest YayınlarıKitabı okudu
Beni bu yılların içinden geçiren hayat, ellerimde,gözlerimde hala. O hayatı yenebildim mi, bilmiyorum. Ama var oldukça, içimdeki o "ben" diyen şey, istese de istemese de, kendine bir yol bulmaya çalışacak o hayat..
Sayfa 223 - Everest YayınlarıKitabı okudu
Çok sakinim. İsterse aylar, yıllar gelsin daha; hiçbir şey vermem artık; artık benden hiçbir şey alamazlar. Öylesine yalnızım, öylesine bir beklediğim yok ki, karşılarına pervasızca çıkabilirim..
Sayfa 223 - Everest YayınlarıKitabı okudu
Bu hayat, bizi, düşünen hayvanlar haline getirdi, elimize içgüdü silâhını vermek için. Bizi vurdumduymazlıkla teçhiz etti; zihnimiz açık, şuurumuz yerinde olunca bizi kolayca ezen dehşete karşı koyalım diye.. Ruhumuzda arkadaşlık duygusunu uyandırdı, yapayalnızlığın uçurumlarına düşmeyelim diye.. Bize vahşilerin kayıtsızlığını bağışladı, her şeye rağmen, işin gerçek tarafını hissedelim de hiçliğin hücumuna karşı yedek kuvvet olarak saklayalım diye..
Sayfa 209 - Everest YayınlarıKitabı okudu
Hayat, ölümün tehditlerine karşı kendimizi sürekli bir kollamadan ibaret..
Sayfa 209 - Everest YayınlarıKitabı okudu
Mermi çukurları hem dışımızda, hem içimizde..
Sayfa 207 - Everest YayınlarıKitabı okudu
Düşüncelerimiz balçıklara benziyor, değişik günlerin yoğurduğu. -Günler sakin geçiyorsa iyiler, kurşun yağmurunda isek, ölüler..
Sayfa 207 - Everest YayınlarıKitabı okudu
Harbin öldürücülüğü kanserle vereminkinden, griple dizanterininkinden fazla değil. Sadece ölüm vakaları daha çok, daha çeşitli, daha ıstıraplı..
Sayfa 207 - Everest YayınlarıKitabı okudu
Günün birinde karşılarına dikilsek de hesap sorsak, ne derler babalarımız? Bir gün gelir de harp biterse, bizden ne beklerler? Yıllar yılı bizim işimiz öldürmek oldu... hayatta ilk mesleğimiz bu oldu. Hayat namına bildiğimiz şey ölümden ibaret. Bundan sonra artık ne olabilir? Bizim halimiz nice olacak?
Sayfa 203 - Everest YayınlarıKitabı okudu
Ben gencim, yirmi yaşındayım; ama hayat namına ümitsizlikten, ölümden, korkudan, bomboş bir sathiliği ıstırap uçurumlarına zincirlemekten başka bir şey bildiğim yok. Milletlerin birbirlerine karşı itildiklerini; susarak, cahilce, delice, uysal ve masum, birbirlerini öldürdüklerini görüyorum. Dünyanın en zeki kafalarının, silâhları ve sözleri, bu işleri daha ustaca yapmak, daha devamlı kılabilmek için icat etmiş olduklarını görüyorum. Bunu burda, karşı tarafta yaşımın bütün insanları, bütün dünya benimle birlikte görüyor; benim neslim bunu benimle birlikte yaşıyor..
Sayfa 202 - Everest YayınlarıKitabı okudu
Bu derece delik deşik vücutların üzerinde, hayatın her günkü seyrine devam eden insan çehreleri bulunabileceğini akıl almıyor. Hem sonra, bu yalnız bir hastane, yalnız bir kısım. Almanya'da yüz binlerce, Fransa'da yüz binlerce, Rusya'da yüz binlerce. Bu böyle olunca, şimdiye kadar yazılmış, yapılmış, düşünülmüş şeyler ne kadar saçma! Binlerce senenin medeniyeti, bu kan sellerinin akmasına bile mâni olamadıktan, bu yüz binlerce işkence zindanını kapatamadıktan sonra, bütün o yazılanlar, hepsi boş, hepsi yalan olsa gerek. Harbin ne olduğunu önce hastane gösterir..
Sayfa 202 - Everest YayınlarıKitabı okudu