"Tabancayı çekip bu işe bir son versek; en münasibi de bu galiba."
Delikanlı taşınmaya dayanabilecek halde değil, dayansa bile bir iki günlük ömrü kalmış şurda. Hem şimdiye kadar çektikleri, ölüp kurtuluncaya kadar çekecekleri yanında hiç kalır. Şimdi yarı baygın, henüz bir şey de duymuyor üstelik. Ama bir saat sonra dayanılmaz acılar, korkunç feryatlar içinde kıvranan bir külçe olacak. Daha yaşayabileceği sayılı günler, artık müthiş işkencelerden ibaret onun için. O günleri ha yaşamış, ha yaşamamış, faydası ne?
Sayfa 71 - Everest YayınlarıKitabı okudu
Mezarlık bir yıkıntı yeri sanki. Tabutlar, cesetler darmadağın ortalıkta. Ölüler bir daha öldürüldüler; ama parçalananlardan her biri bizden birinin hayatını kurtardı..
Sayfa 70 - Everest YayınlarıKitabı okudu
Maskenin takılmasından sonraki bu ilk dakikalar, hayatı veya ölümü tayin eder: Gaz geçiriyor mu? Hastanedeki korkunç sahneleri biliyorum: Günlerce süren boğuluşlar içinde, kavrulmuş ciğerlerini parça parça kusan, tüküren gazlanmışlar..
Sayfa 68 - Everest YayınlarıKitabı okudu
Yaralar hep sonradan sızlamaya başlar..
Sayfa 66 - Everest YayınlarıKitabı okudu
"Hayvanları harbe sokmak, alçaklığın daniskası.."
Sayfa 65 - Everest YayınlarıKitabı okudu
İniltiler devam ediyor, insan sesi değil bu; insanlar bu sesi çıkaramazlar.
"Yaralı atlar!" diyor Kat. Atların inlediklerini hiç duymamıştım, inanamıyorum adeta. Sanki dünyadır âh eden; canı yanmış yaratık; vahşetle, dehşetle dolu bir ıstıraptır bu inleyen!"
Sayfa 64 - Everest YayınlarıKitabı okudu
-Ağlıyor muyum? Ellerimi gözlerime götürüyorum; ne tuhaf, ben çocuk muyum?
Sayfa 62 - Everest YayınlarıKitabı okudu
Biz somurtkan, yahut neşeli askerlerizdir, yola çıkarız, cephenin başladığı bölgelere geldik mi insan-hayvan karışımı bir benliğe bürünürüz..
Sayfa 60 - Everest YayınlarıKitabı okudu
Toprak herkesten çok askerin yardımcısıdır. Asker toprağa sarıldı, uzun uzun, deli gibi, onu kucakladı, ateş karşısında ecel terleri dökerek yüzünü, kollarını, bacaklarını onun içine soktu mu, o zaman toprak askerin biricik dostu ağabeysi, annesi olur; asker korkularını, feryatlarını toprağın sessizliğine esenliğine inler; toprak bu korkulan, bu feryatları alır; askere yeniden, onu on saniyeliğine koşturacak bir dirilik verir, sonra askeri yine tutar, bazen bu tutuşu edebî olur..
Sayfa 59 - Everest YayınlarıKitabı okudu
Benim için cephe, korkunç bir girdaptır. İnsan henüz merkezden çok uzaklarda suların durgun kısımlarında iken daha, onun emici kuvvetini hisseder. Girdap, yavaş yavaş, kurtulmaya imkân, fazla direnmeye hacet bırakmadan, insanı çeker kendine..
Sayfa 59 - Everest YayınlarıKitabı okudu