...insanları bir fikri tanımlayamadıkları sürece onu anlayamayacaklarını düşünmeye sevk eden yaygın bir yanlış anlamadır; burada insanlar fikirlerin fikirlerle tanımlandığını, eğer bir tanım herhangi bir anlam taşıyacaksa bunun zaten mutlaka anlaşılmış olması gerektiğini unutmaktadırlar. Görünen o ki insanlar felsefe yapmaya başladıklarında, tanıdık ve sıradan olan her şeyi unutmaya özen gösteriyorlar, yoksa tanımlama yapmanın, çözümleme yapma bakımından imkânsız olduğu bir noktada, kırmızıya ya da başka herhangi bir renge karşı aşinalıkları bir fikrin nasıl anlaşılır olabileceğini onlara gösterebilir.
Sayfa 17Kitabı okudu
Ne varoluşta ne de hiçlikte kurtuluş olduğuna göre, boynu altında kalsın bu dünyanın da sonsuz yasalarının da!
Yalnızca gerçekten acı çekenler tam anlamıyla bir ağırbaşlılık sergileyebilirler.
Başarı
Dünyanın neresinde olursanız olun, bir kişi bile olsa sırf sizin varlığınız sayesinde nefes alıyorsa siz başarılısınız demektir.
İyi davranış denilen şey, kendiliğinden iyi olan başka şeylere araç olan davranıştır ve bu sebeple de davranış kuralları konusunda bir karara varmadan önce kendiliğinden iyi olan şeyleri incelemek gereklidir. Neyin kendiliğinden iyi veya kötü olduğu konusu ise etiğe dahil edilmelidir, böylece etik yalnızca insan davranışıyla ilgilenmeye son vermiş olur.
Sayfa 15Kitabı okudu
Özümüz bildiyimizdən çox daha zənginik; amma bizi ordan burdan alıb, dilənərək yaşamağa alışdırıblar, özümüzdən çox başqalarından faydalanmağa məcbur ediblər bizi.
Özümü uzaq tutmağa çalıştığım uşaqca bir huyumuz vardır: Dərtlərimizlə dostlarımızı acındırmaq, özümüzə vay-vay dedirtmək. Başımıza gələnləri böyüdər, önümüzdəki ağlatmaq istəyərik. Başqalarını öz dərtləri qarşısında soyuqqanlı görəndə övərik, bizim dərtlərimizə qarşı eyni xarakteri ortaya qoyanda isə inciyib, əsəbləşərik. Ancaq və lakin, insan sevincini böyüdüb, kədərlərini kiçildib anlatmalıdır. Özünü canlı ikən ölü göstərən biri, ölü ikən canlı görsənə bilər.
Derinlemesine bakıldığında, yaşamda atılan her adım ölüme doğru atılmış bir adımdır, anıysa hiçliğin anımsanması.
Ben kan kokan, et kokan düşünceyi severim, şehvetli bir coşkunluktan ya da sinirsel bir çöküşten kaynaklanan bir akıl yürütmeyi boş bir soyutlamaya bin kez yeğlerim.
Pragmatizm
W. James'e göre doğru, bizim için yararlı, faydalı olandır. Bir başka pragmatist filozof olan J. Dewey ise doğruyu "problemlerimizin çözümünde bir araç rolü oynayan şey" olarak tanımlamaktadır.
Sayfa 44
Bize belli türde eylemlerin yapılmasının veya bunlardan kaçınılmasının zorunlu olduğu söylendiğinde, örneğin doğruyu söylemek ya da hırsızlık yapmaktan kaçınmak zorunda olduğumuz söylendiğinde, bizler haklı olarak bunlar için daima bir sebep duymak isteriz ve bu sebep de yalnızca eylemlerin kendileriyle değil, aynı zamanda bu eylemlerin getireceği
Sayfa 14Kitabı okudu
ŞİMDİKİ ZAMANIN GÖZDEN DÜŞÜRÜLMESİ
Diğer taraftan, şimdiki zamanı reddedip gözlerini ve kalplerini ilerideki şeylere yöneltmiş olanlar, ileride gelecek fayda ve tehlikelerin şimdiden gelişmekte olan tohumlarını görme yeteneğine sahip olurlar. Bu nedenle, hüsrana uğramış kişiler ve kesin inançlılar, statükonun devamını isteyenlere oranla daha iyi kehanette bulunurlar. “Geleceğin gerektirdiği çözümlerin doğru ilmeklerini kavrayanlar her zaman ince ruhlular değil, fanatiklerdir çoğu zaman.”
Sayfa 97Kitabı okuyor
ŞİMDİKİ ZAMANIN GÖZDEN DÜŞÜRÜLMESİ
Şimdiki zamanı gözden düşürmeye yönelik bir tavır ileride doğacak olayları önceden görme yeteneğini besler. Hayatından memnun olanlardan iyi bir kâhin çıkmaz. Diğer taraftan, şimdiki zamanla savaş halinde olanların bir gözü değişim tohumlarında ve küçük başlangıç nüvelerindedir.
Sayfa 97 - nüve: bir şeyin özüKitabı okuyor
Küçüklüğünde sevilmeyen, okşanmayan, nazını çekecek kimse bulamayan bir çocukta ince ve güzel hislerin doğmasına nasıl imkan tasavvur edilir?
ŞİMDİKİ ZAMANIN GÖZDEN DÜŞÜRÜLMESİ
Bir kitlenin hareketinin takipçileri kendilerini trampet sesleri eşliğinde konfetiler altında yürüyormuş gibi görürler. Kendilerini geçmiş ve gelecek nesillerin engin kalabalığına oynanan, yürekleri dağlayan bir tiyatro oyununun parçası gibi hissederler. Onlara gerçekten kendileri gibi hissettirilmez, rolünü oynayan aktörlerdir onlar; yapıp ettikleriyse gerçek bir şey değil, bir “performans”tır. Hatta ölümü de bir jest, bir inandırma eylemi olarak görürler.
Sayfa 96Kitabı okuyor