f
Fransız Devrimi
4 üyeTakip
Devrim Gecesi
“Liancourt Dükü, Paris’teki olayların haberini ulaştırmak için, atının ağzından köpükler saça saça Versailles’a koşar. Kendisine Kral’ın uykuda olduğu söylenir. Adam kralın uyandırılmasında ısrar eder; sonunda kendisini o kutsal yatak odasına alırlar! Haberi verir: “Bastille zapt olundu! Vali öldürüldü! Başı bir mızrağın ucunda bütün şehri dolaşıyor!”
“Fakat bu bir isyan,” diye kekeler talihsiz hükümdar, dehşet içinde.
Felaketin habercisiyse merhametsizce düzeltir:
“Hayır, Sire, bu bir devrim” “
Sayfa 285 - Can Yayınları
İNSAN-TANRI!..
- "(...)Hususen Fransız devrimi, Batılılara insanoğlunun istediği düzeni, istediği gibi kuracağı fikrini verdi. Alman düşünür Fichte "bir insanın bir fiili yapmasının meşruluğunun tek gerekçesi, insanın onu yapabiliyor olasıdır" diyerek insanı Tanrı makamına çıkaran batı düşüncesinin özünü vermişti..."
Sayfa 19 - Mukaddime, Kudema Yayıncılık
Fransız Devrimi, Devletler ve Felsefe
Fransız Devrimi'yle birlikte Avrupa'da kurulmaya başlandığı söylenebilecek olan bazı devletlerin kendilerini felsefi temellere dayandırdıklarında kuşku yoktur. Mesela, Napolyon İmparatorluğu ile Rousseau'nun, Prusya devleti ile Hegel'in, Hitler'in Devleti ile Wagner ve Nietzsche'nin, Sovyet devleti ile Lenin'in ve Marx'ın düşünceleri arasında organik bağların bulunduğu çok açıktır.
Tüm dikta heveslileri gibi sert bir ahlakçı olan Robespierre'e göre, devrimin dört tarafı düşmanlarla çevriliydi. Buğday karaborsacıları, monarşiyi geri getirmeye çalışanlar, ayaklanan köylülerle iş tutanlar, dış güçleri işgale çağıranlar, özel mülkü ilga etmek isteyenler... Bunların hepsi hızla yargılanıp ortadan kaldırılmalı, devrime karşı gelen herkesin kafası ezilmeliydi. Hazırlanmasına önayak olduğu 22 Prairial (10 Hazıran 1794) Yasası'nın içeriği, bu menfur devrimcinin içinde bulunduğu ruh halini göstermeye yetiyordu. En temel hukuk prensiplerini çiğneyen bu yasada, milliyetçiliğe kara çalmak, halkın moralini bozmak, yanlış bilgiler yaymak, kamu vicdanını yaralamak ve devrim mahkemesinin saflığını bozmak gibi bir sürü muğlak suç tanımlanmıştı. Devrim Mahkemesi'nin yargılama prosedürleri ise tam anlamıyla bir komediydi. Yargılamalar üç günden fazla sürmeyecekti, mahkeme heyeti tanık çağıramazdı, sanıkların avukat hakkı yoktu. Hepsinden önemlisi, verilecek karar ya ölüm ya beraat olmalıydı.
