Sarayın ışıltılı penceresi yoktu artık, zaten kalsaydı halkın kurşun yağmuruna hedef olurdu. İnsanlara iyi gözle bakılan bir pencere olmamıştı bu asla -içinde Lucifer'in gururundan, Sardanapalus'un şatafatından ve bir köstebeğin körlüğünden zerreler vardı hep- ama yok olup gitmişti artık. Sarayın ayrıcalıklı iç halkasından entrika, yozlaşma ve riya dolu dış halkasına kadar her şey sona ermişti. Kraliyet sona ermişti; gelen son dalgalarla birlikte, bizzat kendi sarayında bir köşeye sıkıştırılmış, "askıya alınmıştı".
Sayfa 289 - Can Klasik & Altın İp XXIV. Mıknatıs Taşı Krallığına Sürükleniş & 41. BaskıKitabı okudu
... ellerindeki silahlar türlü türlüydü belki ama hepsinde ortak olan silah, açlık ve intikam duygusuydu.
Sayfa 279Kitabı okudu
... etten kemikten okyanus, kaleyi istila edip, avlulara, koridorlara, merdivenlere dolarken muazzam bir gürültü çıkarıyordu.
Sayfa 281Kitabı okudu
Aksi takdirde, hapishane müdürü kaçacak ve halkın - yıllar süren değersizlikten sonra birdenbire değer kazanan - kanı yerde kalacaktı.
Sayfa 283Kitabı okudu
Saint Antoine'ın o korkunç fikrini, ne olduğunu ve neler yapabileceğini ispat etmek adına sokak lambalarına lamba yerine insan asma düşüncesini hayata geçireceği gün gelmişti.
Sayfa 284Kitabı okudu
Saint Antoine'ın genel görünüşünde bir değişiklik vardı; bu görüntü, yüzlerce yıl süren çekiç darbeleriyle oluşmuştu ve son darbeler, ifade üzerinde son derece kalıcı etkiye sahip olmuştu.
Sayfa 288Kitabı okudu
Erkekler, gözlerini kan bürümüş öfkeleriyle pencerelerden bakarken korkunç görünüyorlardı; bulabildikleri silahları kapıp sokaklara akıyorlardı.
Fakat kadınların oluşturduğu manzara, en babayiğidin bile kanını donduracak cinstendi.
Sayfa 289Kitabı okudu
Toprakları kederden başka mahsul vermeyen, harap bir ülke uzanıyordu göz alabildiğine.
Sayfa 295 - FransaKitabı okudu