Ortadan ikiye ayrılmış bir kafatasının içine dökülen kum parçaları gibi, öfkenin göğüs kafesinde çatırdadığını hissedeyordu...
Sayfa 137 - Blake CrouchKitabı okudu
“Gözlerimi herhangi bir beyaz tavana dikip birkaç dakika bile olsa, öylece hiçbir şey yapmadan hiç durmadım diyen varsa mutlaka yalan söylüyordur” benzeri anlamsız birkaç düşünceyi kısa kısa uçuruyorum beynimde...
Sayfa 24 - Ece ErdoğuşKitabı okudu
Başarısız sonuçlanan ilk intihar girişimimden hassas midem yüzünden kurtulmuştum ve bir dahaki sefere dek hayatımda hiç yapmadığım şeyleri denemek istiyordum. Küçük ve saçma heyecanlar kovalamak... Böyle düşününce bir an için kendimi daha önce hiç hissetmediğim kadar özgür ve mutlu duyumsadım. Ölümün kıyısına bu denli sokulmak, yaşama sevincimi yeşertmişti. “Nasıl olsa istediğim vakit bitirebilirim” diyordum. Bunu bir kere göze alınca birdenbire kolaylaşmıştı sanki işler...
Sayfa 53 - Ece ErdoğuşKitabı okudu
Ne dediklerini anlayamasam da eminim, “Salağa bak! Dümbük! İkile taş arabası! Sert kayaya çarptın!” benzeri klişe laflar ediyorlardı. Çünkü hayat hep böyle klişe laflarla doluydu. Hatta çoğu zaman onlardan kurtulmanın imkânsız olduğunu düşünüyordum...
Sayfa 121 - Ece ErdoğuşKitabı okudu
Hızla uçuşan adımlarımdan, öne eğik başımdan, bir an önce kaçıp kurtulmak isteyen düşüncemden, artık ardımda kalan o sarışın kızın henüz farkına varamadığım onlarca eksik ayrıntısıyla kaya suratlı kibirli sevgilisinden; ve aralarında yaşanmış yahut yaşanması muhtemel onlarca mutlu günden, saatten, dakikadan, andan, hepsinden nefret etmiştim!...
Sayfa 125 - Ece ErdoğuşKitabı okudu
Sonra bazen yakınımdaki bir kayaya çiftler otururdu. Çoğu benim yaşlarımdaydı. El ele tutuşmuş denize bakarlarken, benim aklımdan geçenlerin neden tek bir tanesi bile onların aklına uğramıyordu?
“Nereden biliyorsun?” diyebilirsiniz. Bu belliydi çünkü kimi zaman, fazlaca uzayan sessizlikler, “Hava ne güzel di mi bugün?”, “Ay deniz nasıl da durgun...”, “Yüzmeyi sever misin sen de?”, “Bu yaz birlikte tatile gitsek sizinkiler izin verir mi ki?” benzeri cümlelerle bozuluyordu...
Sayfa 133 - Ece ErdoğuşKitabı okudu
Bulunduğumuz kırmızı loş buluta kemençe sesleri doluştu. Bana hep, yan yana istiflenmiş onlarca hamsi balığının elektriğe tutulmuş halini çağrıştırırdı bu müzik...
Sayfa 140 - Ece ErdoğuşKitabı okudu
Ölümümün nasıl gerçekleşeceğinin hiçbir önemi yoktu. Ama bir sırrın farkına varmıştım. Her intiharın ardında bilinçsiz de olsa bir ölümsüzlük iddiası vardı...
Sayfa 152 - Ece ErdoğuşKitabı okudu
“Neyse”lerden nefret ediyordum. Sizi ve sözlerinizi yemeğin ardından masada kalan ekmek kırıntıları gibi sıyırıp çöpe atmak istiyorlardı...
Sayfa 155 - Ece ErdoğuşKitabı okudu