Hiçbir acı duymaması ne tuhaftı! Kendini korumak için böyle hissiz kalabilmenin yolunu nasıl bulduğuna şaşıyordu.
Gerçek benliğimiz...
İnsan kendi olmaktan çıkabilir mi, bambaşka bir kişiye dönüşüp başka bir hayat yaşayabilir mi?
Sayfa 61 - Doğan kitapKitabı okuyor
Senden benden önce de vardı bu gün bu gece,
Felek dönüp durmadaydı hep bu gördüğünce,
Usulca bas toprağa, çünkü bastığın yer,
Bir güzelin göz bebeğiydi beş on yıl önce.
Ömer Hayyam🌺🤍
Öpücüklerinin rayihasına ve okşayışlarının hatırasına sızarak kendilerini sarmalamış olan hazza bıraktılar kendilerini ve bu kez gözlerini kapatarak birbirlerine sarıldılar; acımasız gözlerinin ifşa ettiği ızdırabı görmek istemiyorlardı; özellikle Baldassare sımsıkı yummuştu gözlerini, tıpkı pişmanlık çeken ve kurbanını zihninde canlandırıp öfkesini bilemek, hıncını almak yerine yüzüne bakar ve bir an çektiği acıyı anlarsa kolunun son anda titreyeceğinden korkan bir cellat gibi...
Sayfa 24 - Marcel ProustKitabı okudu
“Neyse”lerden nefret ediyordum. Sizi ve sözlerinizi yemeğin ardından masada kalan ekmek kırıntıları gibi sıyırıp çöpe atmak istiyorlardı...
Sayfa 155 - Ece ErdoğuşKitabı okudu
Sessizliğe saklanan cevaplar da en az “neyse”ler kadar sinir bozucuydu...
Sayfa 156 - Ece ErdoğuşKitabı okudu