Birden kulağı radyoya takıldı. "Beni hep böyle hatırla. Ayrılık görmemişiz daha. Hatırla kalbim hatırla " diyordu kadife bir ses. Sonra nakarat geldi. "Bir daha olmayacak şeyler, yeniden olacak şeyler, iyi ki olmuş şeyler." Gözlerine yaş oturdu, anneannesinin dediği şarkıydı bu,hani dedesiyle halı dokurken radyoda bir kez duyduğu, bir daha da denk gelemediği, ama sözlerini pek beğendiği. "Ah!" dedi kendi kendine. "Ah benim canım anneannem."
Sayfa 239 - Kırmızı kedi yayıneviKitabı okudu
Küçükken ne kadar sesli ağlardık.
Biri gelip bizi teselli etsin diye.
Şimdi ise sessizce ağlıyoruz.
Kimse bizi duymasın diye.
Güçlü görünmek, güçlü olabilmekten çok daha ağır...
“Geçmiş yabancı bir ülkedir” diyor L.P. Hartley. “Orada her şey farklı yapılır” diye devam ediyor. Acaba anılarımızın ne kadarını doğru hatırlıyoruz? Bana kalırsa insan zihni, her ziyarette başka şeylerle karşılaştığın garip bir müze.
Sayfa 111 - İletişim yayınlarıKitabı okudu
