"Hakaret" kelimesi, "hakir görmek"ten gelir, zira kimse hakir görmedikçe birisine ağır hakaret edemez, ayrıca kimse kendisinden daha büyük ve daha iyi olan birini, insanların genelde hakir gördüğü bir şeyi yapmış olsa bile, hakir görmez.
Annem okuma yazma bilmediği halde, babam onunla her şeyi paylaşır, gününün nasıl geçtiğini ona anlatır. Annem onunla çok dalga geçer, kimin gerçek dost olup kimin olmadığı konusunda öğütler verir; babam da onun her zaman haklı çıktığını söyler. Birçok Peştu erkeği bunu asla yapmaz; sorunları kadınlarla paylaşmak âcizlik göstergesi kabul edilir. “Karısına bile akıl danışıyor!” derler, hakaret olarak.