"Bazen ani kararlar ihanet gibi hissettirir, ama ondan sonra hayat bizim elimizdedir. Ya ilerleriz ya da geçmişte kaybolmuş olarak kalırız. Ama gerçek şu ki, insanlar kaybettiklerini asla gerçekten unutmazlar - her zaman bazı boşluklar kalır."
"Yaranı kendin onarman gerektiğini kabullendiğinde, aslında çoğu şey halloluyor. Evet, sen düşmedin, senin yüzünden olmadı o yaralar, tamam, ama işte senin dizlerin kanıyor..."
Sevmek neden yetmiyor, neyi eksik kalıyor? Neden kimse çok sevdiler deyip destek olmuyor? Böyle güzel olup böyle acı veren sevgiyi neden her yerde arıyoruz ?