Hayatımızı, hayatın içinde aldığımız kararları işte en çok çocukluk axılarımız şekinlendirir. Bilinçdışı bir yandan o acılara çare ararken, bir yandan da o acıları bize tekrar tekrar yaşatmanın yollarını arar. Acıların tiryakisi olur çıkarız.
Can Yücel diyor ya; "Gitmek gerekir bazen. Fazla yormadan, daha çok bıktırmadan. Eğer vaktiyse ardına bile bakmadan." Bu sözün üstüne söylenebilecek en uygun şeyi sanırım Oğuz Atay'ın satırlarında buldum; "Gitmek çözüm değil de, insan kaçmanın başka türlüsünü bilmiyor ki."