Bizim gibilerin hayatında güzellikler, kısa süren aydınlıklardır. Bizim gibiler, başkalarının yaşantılarına kısa bir süre icin girerler. Uşak rolünde sahneye çıkarlar. Kötü bir yaşantı, fakat iyi bir oyun.
O çok sevdiğim, sırdaşım Gece bile beni her gün terkediyorsa,
Ya siz gitmişsiniz, ne yazar...
Ama o vefalı ha, gidip gidip ger geliyor.
"Eee, hala yaşıyorsun" diyor.
İnsan, bir kere ölürmüş.
Bu dünyanın çilesi,
Çekmekle bitmezmiş.
Boncuk boncuk dizilirmiş acılar,
Birleşip tesbih gibi,
Bir de başında imamesi.
İmame deyince,
Geliyor aklima,
Mezarım başında Yasin Sûresi.
Birkaç günlük dünyadan geçti gitti,
Döndü dolaştı toprak oldu bedenim.
Eğilmedim, bükülmedim,
Bileğimi kimseye büktürmedim.
Dünyanın derdine yenildim,
Üç beş günlük zamanda,
Kayboldum gittim eyvah!
Seccademe birkaç damla gözyaşı bıraktım,
Bir de eyvallah..
-Gece!
+Efendim.
-Şafak söküyor neredeyse..
+Ee?
-Yine terkediyorsun beni. Ama biliyor musun? Senin her gidişinde, bağışıklık kazanıyor ruhum terkedişlere.....
+Üzülme. Seven gitmez diyorlar ya.
-Evet.
+O öyle değil işte. Bazen sevsen bile gitmek zorundasın.
-Nasıl yani?
+Koşullar. Gitmek acı verir belki ama, kalınca bir yararın yoksa, artık olduğun yerde huzursuzluk verdiğini anlıyorsan, usulca gitmek gerek..
-Ben kimseden gidemem ama, yolcu ederim.
Hadi, tutmıyim seni.....
-Neden bu hüznün?
+Boş ver..
-Nasıl boş verem ki, yine çöktün.
+Neden insanlar işine gelince zaman yaratır da, işine gelmedi mi; "İşim var" diye geçiştirir?
-E bu gayet basit. Seninle işi bitmiştir de ondan..