Cibindən Sürəyyanın yadigarı olan yaylığı və yaxasından indicə açdığı medalı çıxardaraq dostuna verdi:
- Əgər başıma bir iş gəlsə… - Bir anlıq susub davam etdi: - Yəni həlak olsam, müharibə bitəndən sonra bunları Azərbaycana göndərərsən. Sürəyyaya…
Armed susub Ay işığında bir-bir yoldaşlarının üzünə baxırdı. Fransız Dumas, atası fransız, anası ispan olan Mandel, belçikalı Bart, polyak Kovalski.. Azğın müharibə bu adamların dördünü də evlərindən-eşiklərindən uzaq salmışdı. Onlar nə müharibə istəmişdilər, nə də hakimiyyət davası edirdilər.Dumas coğrafiya müəllimi idi, Mandel bərbər, Bart sürücü,Kovalski isə öz torpağını əkib-becərən kəndli... Onlar yalnız sülh və əmin-amanlıq istəyirdilər. Faşistlərlə vuruşurdular ki, müharibə bitsin va öz ailələrinə, iş-güclərinə qayıtsınlar. Elə Armed özü də.. İpəkçi aqronom... Müharibə gör bir onu haralara gətirib çıxarmışdı....