i̇
İnsan Ve Hakikat
0 üye"Kişilere, eşyaya ve sembollere tapmaya da tövbeli olmak. Övülme hoşlanmalarına, yerilmeye dayanamamaya, kritik tahammülsüzlüklerine de ruhun içinde ve dışında paydos diyebilmek."
Sayfa 55Kitabı okudu
"Ruh, ölüm dikkatinde yaşar. Ölüm dikkatinin aleviyle yıkanmış bir ebedilik hücresinde çilesini doldurur ve onu yaşatan balözünü orada emer."
Sayfa 44Kitabı okudu
Uyku, insan için bir istirahat, musibetzedeler için bir rahatlama vesilesidir. Uykuda falan yahut filan endişesi olmadığı gibi, zindanla sarayın da farkı yoktur. Uykunun büyük kardeşi olan ölüm de ciddi belalara ve hastalıklara muhatap insanlar için bir nimet ve rahmettir.
Zamanda "kadim” sökülüyor, "mucize ruhu” iğnelerle çıkarılıyor, "vahiy diriliği" çekiliyor; insan, eşyada ruhsuz bir kımıldama olmaya mahkûm oluyor. Daha doğrusu kendini mahkûm ediyor buna.
Sayfa 39Kitabı okudu
Ölmek, yok olmak, sevdiklerinden ayrı kalmak ne kadar korkunç değil mi? Allah ölümü niçin verdi? Ölüm olmasa daha iyi olmaz mıydı?