Kofferkinder
![Seda [صدا] :](https://r2.1k-cdn.com/sig/size:96/plain/https%3A%2F%2F1k-cdn.com%2Fresimler%2Fuyeler%2F907111_1706135666_KnFBU.jpg){kind=small}
Almanların Türk çocuklarına koydukları isimlerden biri. Ellerinde bavullarla ülkeden ülkeye savrulmalarının hakkını veriyor bu isim: "Bavul çocukları"
Sayfa 203 - Diaspora SözlüğüKitabı okudu
Almanya / 60lı yıllar
"Peki nerede namaz kılacağız?" [...]
"Bu memlekette hiç cami yok, ezan sesi hiç duyulmuyor."
Sayfa 45Kitabı okudu
Almanya'da ilk döner 2.5 marka satılacak.
Sayfa 44Kitabı okudu
Çıplak bedenlere bakarak işçi seçmek insanda nasıl duygular uyandırır?
Sayfa 9Kitabı okudu
Göçmen evleri birbirine benziyor. Eşyası az, umudu çok. Geçici bir zaman için kuruluyor evler. Geri dönene kadar idare etsin yeter deniyor. Bu evlerde fazlalığı ya da şatafata yer yok.
Sayfa 162Kitabı okudu
Dom Katedralʼinde Bayram Sabahı
Heykeller örtülerle kapatılıyor, herkes kendi seccadesini getiriyor ve yüzlerce Türk işçi 3 Şubat 1965 günü Domʼun kuzey yakasında bayram namazını kılıyor. Kölnische Rundschau "Tarihi Bir Gündü" manşeti atıyor. Die Zeit, "Haçlı Seferi'ne gidenlerin uğurlandığı katedralde ezan sesi..." diye başlayıp uzunca bir yazı yayınlıyor.
Sayfa 45Kitabı okudu
"Bavul bir göçmenin geri dönüş umududur.
Onu yatağın altına ya da bir depoya koymayız.
Hep gözümüzün önünde olur ki umudumuzu canlı tutsun."
Sayfa 40Kitabı okudu
İbrahim daha yola çıkmadan memleketine döneceği günü düşünüyor.
Sayfa 11Kitabı okudu
"Gleis 11"... Tophane'den çıkıp gözünü Münih'te açan her Türk işçisini işte bu tabela karşılayacak.
Sayfa 31Kitabı okudu
Göçmenlerin rotasını hep başkaları çiziyor.
Sayfa 119Kitabı okudu