Ben zaten o ilk acıyla ölmediğimde çok gücenmiştim hayata.
İnsan olmuştum ilk o zaman.
Ya da bozmuşlardı beni yenidoğandan.
Kendimi acıya teslim ettiğimde hatırladım,
ölünmüyordu,hatırladım...
Sayfa 21
Her gün fotoğrafına baktım.Bir kez öfkelendim her gün bir kez sordum kendime neden bu kadar bağlandın.Minareleri her gün sabaha ezan sesleriyle ben açtım.Her gün uyku beni koynuna alsın diye yalvardım.Her gün bitiyor gece bitmiyor dedim..
Sayfa 10
imkansızın çaresizliği,eşikteki görünmezim
tanık sayın beni,beni kurban
kilitli odalarda
ne yapsam kurtuluş yok
bu yaşamak utancından...
Sayfa 70
hareket vakti...
aşk değil mi ki tekil bekleyiş
kendini gülde unutan diken
bulutunda unutan gökyüzü
sende unutan ben
dörtnala,adeta,tırıs,rahvan
gitme vakitlerinde hepsi denendi...
Sayfa 29
Sen beni bilmezdin kendinden
olmakta olanın içindeydi hayat
önüm arkam açıklık
insan; bir olanak hem olasılık
dalga aşımı,bulut geçimi,rüzgar esimi.....
Sayfa 20
Ya siz,
Nasıl bilirdiniz çocukluğunuzu ey cemaat?
Nasıldı
Öldürdüğünüz birinin cenaze namazını kılmak?
Sayfa 23
Vasiyetimdir:
Dalgınlığınıza gelmek istiyorum
Ve kaybolmak o dalgınlıkta..
Sayfa 21
“Çevremdeki siluetler insan değil, insan gibi boyanmış ve yaşama özenen pozlara sokulmuş vitrin mankenleriydi.”
Sırça fanusun içinde ölü bir bebek gibi tıkılıp kalan insan için dünyanın kendisi kötü bir rüyadır...
Sayfa 8
Afrika Paris Yunanistan
bir zamanlar harikulade olan
kadınlar için zordur
yaşlanmak
erkeklerini ellerinde tutmak için
daha zeki olmak
yatakta ve yatak dışında
daha çok şey yapmak
zorundadırlar
Sayfa 100Kitabı okudu
