Türkiye çalışkan insanların yaşadığı bir ülkedir. Ama çok çalışmak maalesef bizde pek işe yaramaz, çünkü suistimal edilir. Çok açık ki evvela patronlar çalışma hayatımızı suistimal eder; onlar etmezse, biz kendimiz ederiz. Çünkü ciddi zaaflara sahibiz. Bir defo işleri yayma merakımız vardır. Türkler işi en
başta çok güzel götürür ama sonra tamamlamaz; son noktayı koyamaz, işi teslim etmekte güçlük çeker. Böylesini genellikle küçük şirketlere verilen işlerde görürsünüz. Esnafımız da farklı değildir; işe güzel başlarlar ama uzatırlar ya da kötü yaparlar, susarlar, geçiştirirler.
Yalnız kalmayı öğrenirseniz, düşünmeyi de öğrenirsiniz.
Dil, dünyanızı rahatlıkla değiştirir; sizi farklı, belki hayal bile etmediğiniz yerlere taşıyabilir. Demek ki içinde bulunduğunuz çevreyi, öğrendiğiniz dil
sayesinde yırtacaksınız. Ama unutmayın, tek bir dil öğrenmek asla yetmez:
En az iki-üç dil bilmelisiniz.
Üstünüze vazife olmayan şeylerle de ilgilenin!
Ne yaşadıysanız yüzünüze yansır, insanın yüzü bir kitap gibi okunabilir, ifadeniz bomboşsa da hiçbir şey yaşamadığınız fark edilir. Bundan kaçının, monotonluktan uzaklaşın. Yüzünüz ifadesiz kalmasın.
Çocuğunuzu, sadece kendisi olduğu, çocuğunuz olduğu için sevin. Bizdeki
büyük yanılgılardan biri, insanlarımızın kendi başaramadıkları şeyleri çocuklarından beklemesidir. Bunu yapmayın, çocuklarınıza kendi yükünüzü yüklemeyin.
Her şeyden evvel insanların birbirlerini çok sevmesi lazım. Sevginin olmadığı yerde hiçbir şey kurulamıyor.
İnsana değer katan insanla beraber olun
illâ aynı hayat görüşünü paylaştığınız insanlarla dost olacaksınız diye bir kural yoktur. Ben her dostumun hayat görüşünü paylaşmam ama görüşlerinden faydalanırım.
Becerilerinize gerçekten uyan mesleği seçiniz. Kendi kapasitenizin altında çalışmayın,- kendinize bol ya da dar gelen bir gömleği giymekten kaçının.
Tavsiyeleri işe değil, kişiye bakan insanlardan almalısınız. Bu tipte insanlar sizin kim olduğunuza, nasıl bir birikimle geldiğinize, neye ihtiyaç duyduğunuza bakar. Yoksa ezbere tavsiye vermek çok kolaydır.