Eskiden ödünç kitap verirken okuyucunun kaldığı yeri unutmamak için sayfanın kenarını bükmemesi şart koşulurmuş. Kitap sahiplerinden biri bundan çok muzdarip olacak ki kitaba şu notu düşmüş;
"Bu kitâbın kağıdın her kim nişân içün büker
Dest-i cehliyle çeküb hançerin, kanım döker"
(Alıntı: