Karakter Geriye, Hikaye İleriye: Karanlığın Derinlerine
Bir hikâyede karakterin çaresizlikten başka hiçbir şeye sahip olmadığı olay örgüleri beni çok fazla kapsayamıyor diyebilirim. Olayın boyutuna odaklanan bu tip öykülerde karakterin yolculuğu yarım kalıyormuş hissinden kurtulamıyorum. Evet, bu da bir tür anlatım tekniği ama bir okur olarak bu tip anlatımlarla şekillenen hikâyeler beni coşturmuyor,
"Gün gelir daha iyi olursun ve birlikte kazanırız. O güne kadar, yine birlikte kaybederiz.
... Çünkü dostluk, bu demektir. Daha iyi oynadığı için seni bir başkasına değişmem."