''Kimsenin konuşmadığı bir dil gibiyim...
Kimsenin inanmadığı bir deli...
Yazarının bile okumadığı bir kitap...
Hiç çalmayan bir şarkı...
Hiç vatandaşı olmayan bir ülke...
Hiç sorulmayan bir soru gibiyim...
Kalabalıklar içinde varım ama yok gibiyim..."
İnsan en çok içindeki boşluktan korkar. Zamanın varlığını doldurmasına izin vermediği boşluktan.
Sayfa 85Kitabı okudu
Şimdi biz neyiz biliyor musun?
Akıp giden zamana göz kırpan yorgun yıldızlar gibiyiz.
Birbirine uzanamayan
Boşlukta iki yalnız yıldız gibi
Acı çekiyor ve kendimize gömülüyoruz...
Kaç yol arkadaşı kaldı şimdi geriye
gençliğin ilk acılarını birlikte keşfettiğimiz
kaç yol arkadaşı ?
Sürüyerek götürdüğümüz dargın beraberlikleri saymazsak
ne kalıyor elimizde ? Ölenler,
terk edenler,
bir de telefonları, adresleri, kendileri değişenler..
Murathan Mungan
Hayatın yüzüme kapattığı kapıları
kalbim şimdi anladı
kaç tuzakta konakladı bu kalp
devamsız hikayelerde yaşlandı
kaç tane aşk yaptım
yalnızca bir tekinden
zaman aldıklarını
bir daha yerine koymadı
Murathan mungan
Gittin. Şimdi bir mevsim değil, koca bir hayat girdi aramıza. Biliyorum ne sen dönebilirsin artık, ne de ben kapıyı açabilirim sana.
Kimdi giden,kimdi kalan?
Aslında giden değil
Kalandır terkeden
Giden de,
bu yüzden gitmiştir zaten..
Küllükteki sigara izmaritlerinde ruj izleri varmış, kıpkırmızı boyalıymış dudakları. Oysa sigara da içmezdi teyzem.
kalabalık var ama herkes yalnızlık içinde
Kimsenin konuşmadığı bir dil gibiyim
Kimsenin inanmadığı bir deli,
Yazarının bile okumadığı kitap
Hiç çalmayan bir şarkı, Hiç sorulmayan soru gibiyim
Kalabalıklar içinde varım ama yok gibiyim...
Murathan Mungan
“Acı veriyorsa geçmiş, geçmemiş demektir...”
“Kimsenin konuşmadığı bir dil gibiyim,
Yazarının bile okumadığı bir kitap,
Hiç çalmayan bir şarkı,
Hiç sorulmayan bir soru gibiyim,
Kalabalıklar içinde varım,
Ama yok gibiyim...”
İyi ki doğdun 
Murathan Mungan #21Nisan1955🎂