Eski Ahit'in psikanalitik incelemesi sayılabilecek bir eser diyebiliriz. Özellikle Adem ve Havva olayını bir düşüş değil de 'yükseliş' yerine koyup insanoğlunun uyanışını söylediği yer çok mantıklı ve etkileyici geldi bana. İnsanoğlunun gazap veren Tanrı ile anlaşıp, ondan gelen soykırımı , pazarlık sonucu kitlesel salgınlar veya felaketlere indirgeyen insan beynini hayretler içinde görüyoruz. Tanrı ile anlaşma yapma fikri trajikomik, lakin kendini evrenin merkezinde gören insanlar için mantıklı geliyordu o dönemler. Ya da kendilerini güvende hissetme ihtiyacı daha da baskın bir içtepiye yol açmış olabilir tabi. Çünkü ahlâk ve yozlaşmışlık tüm zamanların ortak derdi idi. Bu insanları kontrol etme pahasına da olsa putlaştırılmamış bir Tanrı dan, isimsiz bir tanrıya oradan da ismini alan ve anlaşan bir Tanrıya dönüşen bir fikrin, nelere yol açtığını da görüyoruz. Sadece bir Tevrat eleştirisi veya incelemesi değil tabi ki. Psikolojik altyapısı da olan bir eser olmuş.