Senin renklerin var, benim acılarım.
Yıldızlara benziyoruz biz: acı veren parıltılar.
Anılar gökyüzünde birer yıldıza dönerken,
Ben seni izlerdim, yıldızlar kadar parlarken.
Söylesen ya renklerine,
Acılarımı boyasınlar benimde: Ne yazık!
Gökkuşağımda bile yaralar var benim.
Oysa senin acıların renklerindir, öyle değil mi?
Karakterlerin yaşadıklarını sanki kendim yaşamışım gibi hissettim okurken. Yer yer ağladım yer yer güldüm yer yerse heyecanlandım. Minenin rengarenk acıları :) Rengarenk acılar şarkısını kitabı okumadan bile çok seviyordum kitabı okuyunca sözler daha da anlamlı gelmeye başladı. Efe çok soft bir karakter onun yaşadıklarıda Mineninki kadar ağır. İkisi birbirlerine resmen tencere kapak oldular. Ve son olarak Ece... Ece bahtsız kaderli çocuğum, kitabın sonunda bu yaşanmamalıydı ya. Ama Minenin aldığı intikam çok iyiydi. Daire 7 yani serinin 2. Kitabı yazılmaya başlandııı. 2. Kitaba pek gerek olduğunu düşünmüyorum ama gelirse okurum.
No: 26Beyza Alkoç · İndigo Kitap · 20219bin okunma