Geceye yenilmeyen her kişiye, ödül olarak bir sabah ve bir gündüz, bir güneş vardır.
Sezai Karakoç
Son Peygamber ya da Yeniden Bulunmuş Cennet
"Bir Cennet bağışlanmıştır insana. Ve Cenetinin bekçiliğini, koruyuculuğunu yapma onurundan da mahrum edilmemiştir insanoğlu. Ne büyük onurdur bu."
Sayfa 140 - Diriliş YayınlarıKitabı okudu
"ölüm çağrısı” eşsiz ve dayanılmaz bir çekicilik kazanır. İnsan, ölümün, görünmeyenin büyüsüyle büyülenir, bu dünyayı böyle bir cezbe içinde terk eder, görünmeyenin sarhoşu olarak terk eder
Her nefs, ölümü tadıcıdır" diyor Ulu Kur'an. En büyük görünmeyenlerden biri olan ölümü, her birimiz, günü gelince, balrengi, acı ya da tatlı tadıyla içimize alacağız.
Daha doğrusu, o dayanılmaz tadını tadacağız ölümün.
Ölümü gören bir gözle görmek, ölümün ötesine bakabilmek...
Bizim mesleğimiz, çağırdığımız yeni var oluş da budur.
Ölmeden Evvel Ölmek
Ölmeden önce ölmek, böylece, daha büyük ilerleme, daha hızlı bir gelişimdir. İnsan bir kış ortasında bağdan salkım salkım üzüm devşirmiş oluyor.
Gecenin sesini duyanlar, güneşin hışırtısını, göğe sürtünüşünü işitenler, meleklerin kanat çırpışını görür gibi olanlar, yalnızlığın bir kalb gibi çarpışına kulak verenler, aç kalmış bir böceğin bile düşüncesiyle huzursuz oldukları halde kendi açlığını unutanlar... İşte bunlar bu dünya içinde öteye yol arayanlardır ve bunların ideal çizgisi, ölmeden önce ölümü tadmış olanlardır.
Öbür tarafın şartlarına dayanabilmek için, demek ki, sıkı bir imtihandan geçmek gerek. İşte bu imtihan ölümdür. İşte ölümün varlığını görüp öteye de inanmak lâzım. Ne Cennet buraya benzer, ne Cehennem, öyle olsaydı biz ölmeden hesabımızı görüp ya ona ya öbürüne götürürlerdi... Bundandır ki, ölüm, Tanrının bir bağışı oluyor... Fezaya çıkan insanlar nasıl günlerce tecrit ediliyor ve hazırlanıyorsa, ölüm de öteye hazırlıyor.
İnsan, bu kadar acıyla ölür. Bir kere daha dirilmek için. Kötüyse ateşe dayanabilmek için... İyiyse, karşılığını alırken, sevinçten ve neşeden ölmemek için...
