"Sular secdem güneş kıblem"
Ene'l-dünya.
Tanrıdan önce de
Ölümden sonra da.
Derya suretiyim
Damla yazgısı
Toprağın rahmiyim.
Aşk ile...
Kendimi Dersim yerine koyuyorum ve diyorum ki, bir coğrafya daha fazla ne ister ki senin gözlerinde ve ruhunda kalmak dışında. O da öyle düşünüyordur ve “kalırsam temiz yürekli insanlarda kalayım, yabancı gözlerde asılmadan darağacına” diyordur. Bir totem gibi dönüp dönüp sarmalıyorsun Dersim’i. Seni ve Dersim’i yanyana görürken mutlu bir iklim kaplıyor her yanımı. Nasıl ki oranın insanları taşı, suyu, ağacı, bilcümle hayvanları kutsar, onları öper, alnını onlara değdirirse, sende öyle yapıyorsun.
Dokunduğun yerleri incitmiyorsun, rızalıklarını alıyorsun. Senin gibi onların da can taşıdığını düşünüyorsun.
Kalbimin Hikayesi
Benim halkım dağları çok sever. İçinde dağ geçen, dağlar geçen türküler mutlaka dilden dile dolaşmıştır.
Abdest!
"Ben Aleviyim " dedim.
"Bizde bu tür gelenekler yoktur. "
"Anlıyorum, benim damadım da Alevi'dir" dedi.
Sohbet ettik bir süre.
Adına sonsuzluk desem (21.21)
Ve her saniyesini o sonsuzluğun
An be an şiirleştirmek istesem
Bilmem inanır mı bana sözcükler
dersim dağları
Tarih yüzlü yaşlılar söyledi duydum
Dersim'de dağlar Dağlıktan çıkmazdan önce
Menekşeler saz çalarmış eteklerinde
Papatyalar halay çekermiş
Ve Manzur'un yüreğinde
Sular güneşi oynatırmış köpüklerinde
Şimdi çamlar yaralı
Çınarlar yorgun
Meşeler açlık büyütüyor pelitlerinde
Dersim dağlarında ot kucak kucak
Ne bilsin ki dostlar
Bu Alıntıyı; Gar Patlamasında Yaşamını Yitiren Barış Güvercinlerine!
Sonbahardan sonra Ankara'da
Yalnızca kuşların isyanı vardır
Bakarsınız bir akşam üstü
Bütün ağaçlar kuş açmıştır
Ve gökyüzü meydanında
kuş dilinde bir miting başlamıştır Bir çığlıktır artık yaşanan
Sözcükler yetmez anlatmaya
Notalar fırçalar susar
Çünkü mitingten sonra kuşlar
Kırıp kanatlarını
Ankara'ya ölüm bırakırlar
Biz ki gönüllü savaşçılarıyız sevmenin
Bir gül uğruna çileler çekmenin
Özlemenin beklemenin
Ve sarılıp her yerimizle birden öpmenin
21.21
Selamsız ve sabahsız gittiler
Önce şarkılar dizildi kurşuna
Sonra kahkahalar ve kuşlar
Şimdi bu serseri akşamlarda
O eski şarkılardan
Bir tek nakarat dolaşır yalnızca
İstersen fırtınalar yarat soluğunla
Yorganı kaldırıp savur üstümden
Kendinle ört her yerimi
Rojbaş/ Gün Aydın
Yeminim var şafaklar adına
Yorgun yüreklere biraz umut
Biraz sevgi sunmadan duramam
Doğanın dudaklarında dolaşır ellerim
Yaşamın tenini okşarım bütün gece
Karanlıklara karşı biraz bilim
Biraz estetik
Şiirsiz uyuyamam
Acı bir kahkahaydı sessizlik
Aşktan mı kavgadan mı bilmem