112
Sevginle acımanla, utançtan kurtulurum, Rezaletin alnıma vurduğu damga biter;
Arkamdan iyi, kötü demişler, ne umurum?
Sen kötülüğü ört de iyiliği öv, yeter. Benim tüm dünyam sensin: ancak senin dilinden
Duymaya can atarım övgümü ve yergimi; Senden başka kimsem yok, sırf seni dinlerim ben,
Bir sen değiştirirsin doğru yanlış bilgimi. En derin uçurumun dibine fırlatırım Varlığıma kaygılar veren her yaban sesi; Kim kınasa kim övse yılan gibi sağırım. Bak, dinle, nasıl hiçe sayıyorum herkesi: Can evime kuruldun, hem de ne kadar güçlü;
Bence dünyada senden başka her varlık ölü.
Sayfa 112Kitabı okudu
121
Kötü bilinmektense, iyisi mi, kötü ol, Zaten lekeliyorlar kötü değilsen bile; Keyif senin hakkındır, ama harcarlar bir yol;
Bizim içimiz temiz, onlar bakar kem gözle.
Yoksa, başka sahte ve kahpe gözler nereden
Çıkarır içimdeki coşkulu, çapkın kanı?
Zaaflarıma bakıp-onlar benden beterken-
Niye kötülüyorlar bence iyi olanı? Hayır, ben neysem oyum. Bende bunca günah var
Diyenler ayna tutar kendi günahlarına: Ben ne kadar doğruysam o kadar eğri onlar, Habis düşünceleri yargı olamaz bana,
Meğerki hepten şuna inansınlar: her yerde
Herkes kötüdür, hem de iktidar kötülerde
Sayfa 121Kitabı okudu
CXXIII
Hiç övünme, Zaman, sen değiştirmedin beni.
Tazelenen gücünle yarattığın ehramlar, Bence ne şaşılacak yapılar, ne de yeni;
Eski ağızlardaki yeni taam, o kadar. Ömrümüz kısacıktır: biz o yüzden hayranız
Önümüze eskidir diye serdiklerine; Tam gönlümüze göre yaratılmış sanırız Dillere destan olmuş gibi görmek yerine. Defterlerinle sana meydan okurum işte: Bugüne de düne de ben asla kalmam hayran,
Kayıtların yalandır, gördüklerimiz sahte:
Büyürler, küçülürler hep senin koşuşmandan.
Ant içiyorum ve bu anttan dönmeyeceğim:
Tırpanına ve sana rağmen sürecek sevgim.
Sayfa 123Kitabı okudu
Ah sen keşke sen olsan! Ne var ki, canlar canı,
Sen değilsin sen, ne de burda yaşayan sensin.
Dilerim şu yaklaşan ecele hazırlanmanı;
Güzel yüzünü başka birine vermelisin.
Şu emanet güzellik böylece son bulmazsa,
Benliğin, sen öldükten sonra yaşatır seni;
Bir çocuğun olursa sürdürür, hiç olmazsa,
O tatlı varlığıyla senin güzelliğini.
Kimse cânım bir evi bırakmaz çürümeye
Görkemini şerefle ayakta tutmak varken,
Kış günlerinde azgın bora öldüresiye,
Sonsuz ecel ayazı, onu yaman sarsarken.
Ah! bu israf, sevgilim. Sen kendinden bilirsin:
Babam var diyorsun ya; bırak, oğlun da desin.
Sone 140
Seviyorum de bana yalandan da olsa,
Hani hasta adam bekler ya ölüm sırtında,
Çıkacak bir sağlık haberini doktorunun ağzında,
Umudumu yitirirsem aklımı da yitiririm zira,
Ve kötü konuşabilirim o delilikle senin hakkında,
Öyle soysuzlaştı ki kötülük saçan şu dünya,
Ahmak kulaklar dünden razı ahmak iftiracılara inanmaya.
Sayfa 146Kitabı okudu
Sone 10
Yazık! Hem inkar ediyorsun birini sevebilmeyi,
Hem de gönlünden geçmiyor bir sevgiye yeltenmek.
Çok aşığın var lakin orası belli,
Yine de senin gönlünde değil hiçbiri.
Ölüm saçan bir nefret mesken tutmuş içini,
Kendi kuyunu kazsan umrunda değil,
Bir can evi arıyorsun viran edecek,
Onarıp iyi etmen gerektiği yerde.
Sen düşünceni değiştir ki, fikrimi değiştireyim ben de
Nefret mi galip gelmeli, sevgiye şefkate?
Nasılsan öyle ol, cömert ve nazik ol,
Hiç değilse kendine karşı yumuşak yürekli ol:
Yeni bir sen zuhur etsin içinden aşkım uğruna, O güzellik yaşayacaktır ya sende ya da onda.
Sayfa 16Kitabı okudu
Sone 8
Neden hüzünlenirsin müzikten, sen müziğin kendisiyken?
Güzellikler iyi geçinir güzellikle, neşeyle coşar neşe
Niçin katlanırsın öyleyse sana neşe vermeyene?
Sana sıkıntı vereni bağrına basmak niye?
Birbirine eş sesler tırmalıyorsa kulağını eğer,
Bil ki, ahengin sana tatlı sitemidir bu:
"Parçaları dinlerken bütünü kaçırdın" der.
Dinle, iyi bir koca gibi dinle.
Bir tel tek başına nasıl hoş bir ezgi yaratırsa;
Cümbüş olur baba, çocuk ve mutlu bir anayla,
Kulakları okşar o ses uyumuyla
Ve tek bir ses gibi gelen bir sürü ses der ki sana:
"Değersiz kalır yaşam, yaşarsan tek başına."
Sayfa 14Kitabı okudu
Sone 6
Ne yap yap, kurban gitme kışın zalim eline:
Özün arıtılmadan, yaz’ı almasın senden;
Bir şişeye bal akıt, bir yere bir hazine
Sun güzel hazinenden, kendin sona ermeden.
Bu iş haram değildir, tefecilik de değil:
Sevinç verir gönüllü borç ödeyenlerine
Görevin bir başka 'sen' yaratmaktır, bunu bil;
İşte on kat mutluluk: on gelir bir yerine.
On kat büyük bir görkem doğar gür benliğinden
Ortaya senin eşin on tane sen çıkar da,
Ölüm, eli böğründe kalırdı göçünce sen
Bırakırdı, yaşardın gelecek kuşaklarda.
Vazgeç inattan: Öyle güzelsin ki, olmasın
Ecel senin fatihin, solucanlar mirasçın.
Sayfa 12Kitabı okudu
Sone 3
Var mıdır kendine bu denli düşkün olan?
Bir adam ki, soyunun devamına yeğleyecek ölümü?
...
Fakat eğer hatırlanmamaksa eğer niyetin,
Yalnız ölürsün ve ölür seninle birlikte fani suretin.
Sayfa 9Kitabı okudu
Sone 2
Kırk yılın kışı kuşatınca alnını,
Ve derin çukurlar kaplayınca suratını
Gençliğin o ihtişamlı kılığı,
Beş para etmez olur artık, yırtık pırtık:
Sorarlarsa o zaman "Güzelliğin nerededir?"
"Nerededir kanlı canlı günlerinin hazinesi?"
Şu çökük gözlerdedir işte,
Açgözlülüğün utancıyla müsrifliğe övgüdür bu.
Sayfa 8Kitabı okudu
Sone 1
Pintilikle çekersin kendi ipini:
Acımazsan şu dünyaya, açgözlüler gibi,
Yutacaktır mezarın hem seni hem güzelliğini.
Sayfa 7Kitabı okudu
Fakat günümüz insanı kalpsiz.
Sayfa 31 - Türkiye İş BankasıKitabı okudu
